ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ Ο ΡΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ

Ρε πως τα φέρνει καμιά φορά η "κουφάλα" η ζωή, εκεί που έχεις πιάσει πάτο από πολλές συγκυρίες φτάνει ένα σημείο που αρχίζεις και ανεβαίνεις και ξαφνικά η ίδια η ζωή σου επιστρέφει και με το παραπάνω όλα όσα σου στέρησε μέχρι στιγμής. Βέβαια για να είμαστε ρεαλιστές, όλα αυτά δεν γίνονται αυτόματα. Χρειάζονται τεράστια ψυχικά αποθέματα και σιδηρά αυτοκυριαρχία για να νικήσει κάποιος τα πάθη, τις έξεις και το παρελθόν του. Ο λόγος για τον δικό μας πια Ρόι Κάρολ, τον Έλληνα Ρόι.

ΤΑ 10 ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΙΓΜΑΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΡΟΙ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΑΘΛΗΤΗ

                                                 ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ

1. Γεννήθηκε (30/9/77) στην ίδια πόλη (Ένισκιλεν) με τον Όσκαρ Ουάλιντ.

2. Έχει αγωνιστεί στις Χαλ, Γουίγκαν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γουέστ Χάμ , Ρέιντζερς ,Ντέρμπι Κάουντι, Οντένσε, ΟΦΗ και Ολυμπιακό.

3. Το 1997 αποτέλεσε την πιο ακριβή μεταγραφή της Γουίγκαν (φεύγοντας από τη Χαλ) η οποία ξόδεψε για να τον αποκτήσει 350.000 λίρες.

4. Τη σεζόν 1999/2000 με την ίδια φανέλα αναδείχθηκε κορυφαίος τερματοφύλακας της 2ης κατηγορίας της Αγγλίας διατηρώντας την εστία του ανέπαφη για 26 παιχνίδια.

5. Το 2001 βραβεύτηκε από τον Ερυθρό Σταυρό με το βραβείο Ανθρωπισμού χάρις στην προσφορά του σε ένα παιδί που έπασχε από λευχαιμία.

6. Χαρακτηρίστηκε ως ο τερματοφύλακας που έφαγε "το γκολ που δεν υπήρχε" όταν υπερασπιζόμενος την εστία της Γιουνάιτεντ στις 4/1/2005 σε παιχνίδι με την Τότεναμ έκανε ένα τραγικό λάθος σε σουτ του Μέντες για να καταλήξει η μπάλα στα δίχτυα του. Αυτό το λάθος του κόστισε πολλές αγωνιστικές στον πάγκο.

7. Το 2006 μπήκε σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης από το αλκοόλ και τα τυχερά παιχνίδια.

8. Τη σεζόν 2007-2008 μεταγράφηκε στην Ρέιντζερς όπου όμως δεν κατάφερε να στεριώσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι αγωνίστηκε μόλις σε ένα παιχνίδι και μάλιστα στο Κύπελλο.

9. Χρίστηκε για πρώτη φορά διεθνής με την Βόρεια Ιρλανδία το 1997 ενώ συνολικά φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής 19 φορές. Ωστόσο για πολλά χρόνια ήταν στη σκιά του Μάικ Τέιλορ.

10. Το 2009 αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Οντένσε αναδείχθηκε κορυφαίος τερματοφύλακας της Δανίας σε μια ψηφοφορία που πήραν μέρος όλοι οι συνάδελφοί του από τις αντίπαλες ομάδες.

                                                     

                                                   ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΔΙΡ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ 

Ενδεχομένως και να έγινε... κατά λάθος ήρωας για τους «ερυθρόλευκους», αφού αν δεν είχε πάει για μπάνια στην Κρήτη μπορεί να μην ερχόταν το καλοκαίρι στην Ελλάδα και τον ΟΦΗ και κατ' επέκταση να μην έπαιρνε μεταγραφή τον Γενάρη στους πρωταθλητές.

Και πιθανότατα να μη φορούσε τα ερυθρόλευκα γάντια, αν  μας έβγαινε ο Κοστάντσο ή αν ο Κρέσιτς (πρώτη επιλογή του Βαλβέρδε) μπορούσε να ενισχύσει τον Ολυμπιακό στο Γιουρόπα Λιγκ. Συνεπώς, δεν θα έπαιζε και δεν θα απέκρουε το πέναλτι, αν δεν έπαιρνε κόκκινη κάρτα ο Μέγερι στο «Λουζνίκι».

Η μοίρα στη μέχρι τώρα καριέρα του Βορειοϊρλανδού δεν του έχει φερθεί με το... γάντι. Του έδωσε, όμως, μια δεύτερη ή και τρίτη (αν προτιμάτε) ευκαιρία για να επιστρέψει στην ποδοσφαιρική Ιθάκη, δηλαδή το πρωτάθλημα της αγγλικής Πρέμιερσιπ. Φυσικά, μέσω του Ολυμπιακού και ευρωπαϊκών εμφανίσεων όπως κόντρα στη Ρούμπιν, που το όνομα του Κάρολ μπορεί να ξαναπαίξει γερά σε sites και ταμπλόιντ στο νησί.

Ο Ρόι Κάρολ κάνει «μπαμ» πως είναι τύπος που κουβαλάει ωραία τρέλα, που έχει εμπειρίες όχι μόνο από μεγάλα κλαμπ κι ανώτερα πρωταθλήματα αλλά και από την ίδια τη ζωή. Τα έχει βάλει με την κατάθλιψη, με το αλκοόλ, «έπεσε» αρκετές φορές στη ζωή του, αλλά κατάφερε να ξανασηκωθεί, να ξανασταθεί ακόμη πιο δυνατός στα πόδια του.

Τον έβλεπα όταν έμπαινε ως αλλαγή στη Μόσχα, τον είδα και προχθές όταν δεχόταν πίεση. Ηταν παγωμένο αίμα, άσχετα αν μέσα του έβραζε. Για να κάνεις την εκπληκτική απόκρουση προς το τέλος του αγώνα στην κεφαλιά του Βαλντές, παίζοντας ουσιαστικά αρκετή ώρα με το... ένα πόδι, χρειάζεται και ψυχάρα.

Ο Ρόι την κατέθεσε και με αυτήν κατάφερε να επιστρέψει στο διεθνές ποδόσφαιρο και στο κορυφαίο επίπεδο. Η ιστορία του είναι ομολογουμένως ξεχωριστή, όπως και το «μήνυμα» που στέλνει.

                     Η ΘΕΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΥΝΑΜΗ  




Eίναι κλισέ παραφορεμένο, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση μ’ αρέσει και το διαλέγω: Ποτέ μη λες ποτέ!  Γουστάρω αθεράπευτα τους Ιρλανδούς και τους Βάσκους. Μ΄αρέσουν γιατί ΔΕΝ κάνουν πίσω. Όταν μάλιστα η ζωή αποφασίσει να «χρωματίσει» αυτή την επιμονή τους, τότε (συχνά) το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Για μπείτε λίγο στα παπούτσια του Ρόϊ Κάρολ. Επαιξε στην Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Ψιτ! Για να συνεννοηθούμε: Στην Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ…και δεν φαντάζομαι ότι φαντάζεται κανείς ότι μπορεί κανείς να παίξει στην α΄ομάδα της Γιουνάϊτεντ, αν δεν είναι ενας πάρα πολύ καλός και πάρα πολύ ταλαντούχος ποδοσφαιριστής διεθνων προδιαγραφών.Εκεί έπαιξε ο Ρόϊ.


Μέχρι που του’φυγε η μπάλα από την αγκαλιά του σε μια λόμπα του Μέντες σε έναν αγώνα με την Τότεναμ, πέρασε εντελώς φανερά τη νοητή γραμμή πριν εκείνος την απομακρύνει. Ένα αστείο γκολ που ποτέ δεν μέτρησε .Και άρχισε η ανθρωποφαγία από τους δημοσιογράφους…. Τον λιώσανε στη κυριολεξία τα βρετανικά ΜΜΕ. Τον λιωσανε.


Δεν είναι να μπλέξεις με δαύτους. Αμα κάνεις γκάφα την έβαψες κανονικά. Η χώρα του βρετανικού χιιούμορ που χορεύει με την ειρωνία… Γάματα.!
Εκεί «τέλειωσε» και η καριέρα του Κάρολ σε υψηλό επίπεδο.
Πήγε στηνΓουέστ Χαμ, στη Ρέϊντζερς, στην Οντένσε με τελευταίο σταθμό τον ΟΦΗ. Είναι πια 35… είχε μπλέξει και με τζόγο και με αλκοόλ… Κλασσικότατος Ιρλανδός.


Τι να ονειρευόταν ο Κάρολ ξαπλωμένος στο κρεβάτι του στην Κρήτη;
Ενα ανεπαίσθητα πιο δυνατό γκελ της μπάλας στην αγκαλιά σου και όλα τα όνειρα πάντε στράφι.
Αν είσαι ο Κασίγιας που τα’χεις πάρει όλα και μάλιστα μερικές φορές… σου επιτρέπεται το λάθος, ακόμα και σε τελικό του T.Λ….ο Κάρολ όμως δεν ήταν Κασίγιας… not even close.


Oύτε ο τελευταίος Εγγλέχος τζογαδόρος δεν θα βαζε ούτε μια λίρα στοίχημα, ότι ο Κάρολ θα ξανάπαιζε σε υψηλό επίπεδο και μάλιστα θα ήταν MVP όχι μία, αλλά δυο (κολλητές) φορές…σε δυο κρίσιμους αγώνες.


Ο Θεός (η ζωή) έχει τρομερό χιούμορ (πολύ συχνά) όταν προδικάζουμε το θετικό … μόνο που συμβαίνει το ίδιο όταν προδικάζεις το δυσάρεστο.
Όπως ακριβώς στην περίπτωση του Ρόι.


Δεν είστε υποχρεωμένοι να με πιστέψετε, αλλά ήθελα να γράψω για τον Κάρολ, από το πρώτο παιγνίδι με την Ρουμπιν…. Σκεφτηκα όμως ότι άξιζε να περιμένω μέχρι τη δεύτερη εμφάνισή του… Κάτι ενστικτωδώς μου έλεγε ότι η ζωή είχε τουλάχιστον ακόμα μια ατάκα. Και είχα δίκιο.


Όταν ο Κοντσάντσο υπέγραψε στον Ολυμπιακό, ο χρόνος άρχισε να μετράει ανάποδα για την επανεμφάνιση του Κάρολ στο ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου.
Ο Αργεντινός είχε πρόβλημα με το να λερώσει τη στολή του, δεν έπιανε σταθερά την μπάλα και κάθε φορά που γινόταν σουτ προς την περιοεχή άρχιζαν τα «φτου κακά» στην εξέδρα.


Τον αντικατέστησε ο πιτσιρικάς ο Ούγγρος… χρειαζόταν φυσικά και ένας άλλος τερματοφύλακας και ο Κάρολ είχε κάνει μερικά σπουδαία παιγνίδια με τον ΟΦΗ…Ετσι ήρθε στον Ολυμπιακό. …Τα βρετανικά έντυπα και sites θυμήθηκαν το εξιλαστήριο θύμα τους…. Ο Μέγιερι τα πήγε σχετικά καλά… είχε βρει αυτοπεποίθηση… ήταν ο βασικός…μέχρι που αποβλήθηκε στο εκτός έδρας ματς με την Ρουμπίν. Πέναλτι και αποβολή… 0-1 υπέρ του Ολυμπιακού… το ελληνικό πρωτάθλημα χρειάζεται οπωσδήποτε μια καλή πορεία στην Ευρώπη…. -15 βαθμοί Κελσίου και ο Κάρολ σηκώνεται από τον πάγκο.
Κρυώνουν οι ΒορειοΙρλανδοί; Μη λέμε μαλακίες.


Η ζωή-σκηνοθέτης διατάσσει: Action!


O Κάρολ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε ΟΥΤΕ ΜΙΑ επαφή με τη μπάλλα φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού. ΟΥΤΕ ΜΙΑ. Η πρώτη του ήταν εκείνη, που βούτηξε αριστερά και έβγαλε το πέναλτι. Τελικό σκορ 1-0 υπέρ του Ολυμπιακού.
Η Ευρώπη ξαναβάζει το όνομα Κάρολ στην ποδοσφαιρική της ατζέντα.
Τα βρετανικα ΜΜΕ δεν πείθονται…
Η υαινες δεν χορταίνουν ποτέ.
Και έρχεται η ρεβάνς…
Ολοι ξέρετε τι έγινε…
Ο Κάρολ τιμωρήθηκε για ένα μικρό γκελ της μπάλας στην αγκαλιά του που δεν υπολόγισε.
Dura lex sed lex λέγανε οι Ρωμαίοι… σκληρός νόμος, αλλά νόμος.
Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.
Συμβαίνουν και στη ζωή.
Μόνο που η ατυχία, η αποτυχία, το λάθος δεν είναι υποχρεωτικά το τέλος.
Αυτό είναι λάθος μεγάλο για όποιον το πιστεύει.
Η ιστορία του Κάρολ, που ένα ολόκληρο γήπεδο φωναζε το ονομά του, το αποδεικνύει.
Πριν από έναν μήνα κανείς μεγάλος αθλητής δεν θα’θελε να’ναι στη θέση του… σήμερα πολλοί θα’θελαν να είναι στη θέση του.
Τι ικανοποίηση Θεέ μου!
Τους γουστάρω αυτούς του Ιρλανδούς… γιατί they don’t take NO for an answer.