Γαμώ την Εθνική Ελλάδος !!!

Γράφει ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ...

Πολλές ήταν οι φορές μέχρι σήμερα κατά τις οποίες εξέφρασα την απέχθειά μου για την Εθνική Ελλάδος γενικότερα. Ακόμα περισσότερες ήταν οι φορές που οι περισσότεροι παρεξήγησαν  την θέση μου αυτή, όχι τόσο για το γεγονός οτι η προαναφερθείσα απέχθειά μου έρχεται σε σύγκρουση με την λατρεία τους, όσο για το οτι σίγουρα σοκάρει να βγαίνει κάποιος και να διαλαλεί: «Γαμώ την Εθνική Ελλάδος».

Ξέρω οτι και τώρα σοκάρεστε οι περισσότεροι. Γνωρίζω οτι ενώ εκνευρίζεστε διαβάζοντας την επίμαχη φράση, κατά βάθος θα θέλατε πολύ να το λέγατε κι εσείς κι αν όχι σαν πάγια άποψη, σίγουρα σαν στιγμιαίο πόρισμα. Δεν λέω κάτι περίεργο λοιπόν, απλώς φωνάζω δυνατά αυτό που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι κρύβουμε βαθειά μέσα μας. Την απέχθεια δηλ για την ζωντανή αθλητική αναγωγή του Νεοελληνισμού που μας έφερε στο σημερινό σημείο σαν Χώρα.

Και μη μου το αρνηθείτε γιατί θα φάμε τα μουστάκια μας. Η Εθνική Ελλάδος σε όλα τα αθλήματα είναι η ζωντανή αναγωγή στον αθλητισμό όλων των κακών έξεων που μας διακατέχουν σαν Έθνος. Όλα τα στοιχεία που μας «κατάντησαν» στο σημερινό χάλι τα συγκεντρώνει αυτός ο για πολλούς άξιος σεβασμού «θεσμός».

Εθνική Ομάδα. Το απαύγασμα της υποκουλτούρας, της κουραδομαγκιάς, της ξιπασιάς, της μικροαστικότητας, της κουτοπονηριάς, της παπάτζας, της μαϊμουδιάς, της κλεφτοκοτιάς, της μίζας, της ρεμούλας, του ψέμματος, των ψιθυριστών, της κλίκας, των «γνωστών», των βυσμάτων, των πελατειακών σχέσεων, της αδιαφάνειας, της αναξιοκρατίας και της απέραντης, απύθμενης, απαράμιλλης, ανυπέρβλητης μπόχας και σαπίλας.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Ντόπες; Σκηνοθετημένα τροχαία; Μετάλλια που αναθεωρήθηκαν; Κλίκες; Εμπόριο Αναβολικών; Σκάνδαλα; Καταπάτηση κάθε έννοιας υγιούς αθλητισμού; Μίζες; Καπηλεία; Πελατειακές σχέσεις; Wild Cards; Παρατρεχάμενοι αβανταδόροι δημοσιογραφίσκοι; Επικοινωνιακά Συστήματα ΜΜΕ; DVD με το Πειρατικό του Κάπταιν Τζίμη που μαζί θα φύγετε κι εσείς; Λεφτά; Πλουτισμοί σε μια νύχτα;

Αυτά είναι μερικά από τα «παράσημα» αυτού του θεσμού. Δεν λέω, υπήρξαν και ωραίες στιγμές αλλά καταλαβαίνετε κι εσείς οτι το να χαίρομαι για τα καλά της Εθνικής μέσα στα τόσα κακά είναι σαν να ναυαγεί το καράβι με το οποίο ταξιδεύω και να χοροπηδάω απ’ τη χαρά μου επειδή θα κάνω μπάνιο στη θάλασσα. Ακριβώς αυτό...

Ξέρω οτι θα υπάρξουν και κάποιοι φωστήρες οι οποίοι στα πλαίσια της γενικότερης σύγχυσης τον τελευταίο καιρό όσον αφορά τις έννοιες του Πατριωτισμού, της Πατριδογνωσίας, της Εθνικής Συνείδησης κτλ θα σπεύσουν να με χαρακτηρίσουν ελαφρά τη καρδία ως Ανθέλληνα, Άπατρι, Αγνώμωνα κτλ.

Πραγματικά δεν θα μπω σε διαδικασία να αναλύσω το τι σημαίνει πατριωτισμός και τα ρέστα, ούτε θα κάτσω να αναφέρω το κατά πόσο έχω τιμήσει το Εθνόσημο ή όχι. Το μόνο που θα πω είναι το εξής: Δεν περίμενε εμένα η Ελλάδα να σέβομαι τις ντόπες, τις wild cards και τους Κατσουρανοτζιώληδες για να με θεωρήσει γνήσιο τέκνο της. Ίσα ίσα που ως Έλληνας, επιβάλλεται να εκτιμώ τα ενάρετα και να απορρίπτω τα σκάρτα πράγματα. Κι αυτό πράττω.

Δεν σέβομαι λοιπόν καμμία Εθνική Ομάδα. Σε κανένα άθλημα. Ποτέ και πουθενά. Δεν μπορώ να υποστηρίξω κάτι βρώμικο και δυσώδες, κάτι σκάρτο και σκιερό. Δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου. Στο επερχόμενο Μουντιάλ θα είμαι φανατικός οπαδός της Ακτής Ελεφαντοστού, της Κολομβίας και της Ιαπωνίας και μπορείτε να με αποκαλείτε Ντιντιέ Καρντένας Γιοσιμούρα.

Σε κάθε Διοργάνωση, σε κάθε άθλημα θα τάσσομαι υπέρ των αντιπάλων της Εθνικής Ελλάδος προσβέποντας στο να συντελεστεί επιτέλους η πολυπόθητη κάθαρση. Και αυτό θα γίνει μόνο εάν καταστραφεί το μέχρι στιγμής οικοδόμημα. Δεν έχω λοιπόν κανένα πρόβλημα να είμαι εγώ αυτός που θα δώσει την πρώτη με την βαριοπούλα. Γι’ αυτό σας λέω λοιπόν: «Γαμώ την Εθνική Ομάδα».