Μέσα σε αυτά τα όλα βρέθηκε για μια σεζόν ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που φορέσανε ποτέ την φανέλα μας, ίσως ο καλύτερος ψηλός που φόρεσε ποτέ ερυθρόλευκα, ένας ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ μύθος του ΝΒΑ, ένας παίκτης που ήρθε στην Ευρώπη μόνο λόγω προσωπικών προβλημάτων, ένας παίκτης που το αγωνιστικό του επίπεδο ήτανε αρκετές σκάλες μεγαλύτερο από οτιδήποτε πατούσε Ευρωπαικό παρκέ εκείνη την εποχή…
Τα στιγμιότυπα που ακόμα παίζονται στις τηλεοράσεις είναι από λίγα εως ελάχιστα, στο youtube δεν θα βρεις πολύ υλικό του, τα αφιερώματα προς τιμήν του από τις μπασκετικές εκπομπές και δημοσιογράφους ουσιαστικά ανύπαρκτα αφού οι περισσότεροι ΑΡΔ δεν έχουν ιδέα ή δεν ασχολούνται με τέτοια θέματα παρά με λαϊκισμούς, γελοιότητες και ρουφιανιλίκια, τα χρόνια έχουν περάσει αρκετά πλέον (πάνε 16-17 χρόνια!), το μπάσκετ προχωράει, ο Ολυμπιακός πέρασε την απόλυτη ακμή και παρακμή και ξανά προς την δόξα τραβά, η επικαιρότητα, λοιπόν, τρέχει και νέοι παίχτες και προπονητές μπαίνουν στη ζωή μας κάθε χρόνο. Το μπάσκετ όλο και περισσότερο μπαίνει στο περιθώριο, το προϊόν απαξιώνεται, παίκτες «αλήτες» και βιρτουόζοι όπως ο Teodosic στοχοποιούνται χάριν της προβολής των χαμάληδων, των παικτών του προπονητή, των καλών παιδιών της ομοσπονδίας και όλα φαίνονται μακρινά! Οι λεπτομέρειες μοιραία ξεθωριάζουν, οι αναμνήσεις γίνονται πιο θολές, οι καταστάσεις εξωραΐζονται και εξιδανικεύονται, θεοποιούνται, γίνονται πιο πολύ μύθος παρά πραγματικότητα.
Για εμάς τους γαύρους όμως που μεγαλώσαμε, ανδρωθήκαμε, δεθήκαμε, γαλουχηθήκαμε και πάνω από όλα αγαπήσαμε τον έφηβο, κυρίως, μέσα από την πορτοκαλί θεά ΕΝΑ έχει μείνει άφθαρτο στη μνήμη όλων των μας που ζήσαμε την περίοδο 1993-1994. Ότι εκείνη η ομάδα ήτανε η ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ και ΚΑΛΥΤΕΡΗ αλλά κυρίως πιο ΠΟΡΩΤΙΚΗ ομάδα που παρουσιάσαμε ΠΟΤΕ. Στην πεντάδα οι Μπακατσιάς,Σιγάλας, Paspalj, Φασούλας και …. στη θέση 4 Κυρίες και Κύριοι ο «αλήτης» και βιρτουόζος του αθλήματος, Roy Tarpley.
Για όσους τον πρόλαβαν, για όσους από εμάς τον θυμούνται, τον ζήσανε, τον αγαπήσανε, τον μάθανε από τα ζωντανά και όχι από κασσέτες και αφηγήσεις, ίσως ότι γράψω από εδώ και κάτω να μην τους αφορά καν αφού τα ζήσανε και ίσως τα θυμούνται. Ίσως να τρέξουν κατευθείαν στο τέλος για το βίντεο-αφιέρωμα που υπάρχει για να τον ΔΟΥΝΕ και να τον θυμηθούνε αφού να διαβάσουν αυτά που ήδη ξέρουν, δεν τους αφορά.
Τα λόγια λοιπόν περιττεύουν για αρκετούς, για άλλους πάλι όμως, όσους είναι λίγο πιο μικροί, όσους λόγω και της απαξίωσης του τμήματος την τελευταία 10ετία δεν αποκτήσανε το δέσιμο που έπρεπε με το μπάσκετ και την ιστορία του, κάπου σίγουρα θα έχουν ακούσει για το «μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε ποτέ τον Ατλαντικό», για τον Bee-R-oy Tarpley, για τον τρελό αμερικανό που έπαιζε 4άρι και κατέβαζε μπάλα με τρίπλες πίσω από την πλάτη αλλά κυρίως για ένα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ παικταρά που αν είχε εγκέφαλο αντί για κουκούτσι θα ήτανε ένας επίδοξος Hall of Famer του ΝΒΑ και δεν θα του κάναμε αφιερώματα στο ανύπαρκτο Don Basketblog αλλά στο παγκόσμιου εμβέλειας ESPN, στο HoopsHype και στο TNT ο Charles Barkley και η παρέα του.
ROY James TARPLEΥ
 |
| Roy Tarpley, Celebrating Greek Championship, 1993-1994, Olympiacos BC |
Who is Who
Ύψος : 2,11
Βάρος : 104 κιλά (περίπου, τα κιλά πάντα ήτανε ένα θέμα για τον Ρόι)
Hμ. Γεν. : 28/11/1964
Τοπ. Γεν. : New York, New York, USA
Θέση : Power Forward, Center
Πρ. Ομάδες : Dallas Mavericks (1986-1991, 1994-1995), 'Αρης (1992-1993), Ολυμπιακός (1993-1994), Ηρακλής (1995-1996), Michigan Mayhem (2006)
Διακρίσεις : Νο.7 ΝΒΑ Draft Class 1986, NBA All-Rookie Team 1986-1987, NBA Sixth Man of the Year1987-88, Saporta Cup (Korac Cup)-Άρης 1992-1993, Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ελλάδος-Ολυμπιακός 1994-1995,
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ-ΣΤΥΛ
Ολοκληρωμένος παίχτης. ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΟΛΚΗΣ βασικά. Φανταστείτε μια βελτιωμένη έκδοση του Radja ή ένας βαρύς Kleiza ή και τα δύο μαζί μάλλον!!! Ατέλειωτο ρεπερτόριο σε κινήσεις με την πλάτη, σουτ από μέση και μακρινή απόσταση ( σουτέρ 3πόντων με ποσοστό 33% ), αξιόπιστος στις βολές. Πολύ δυνατός αλλά και εξαιρετικά γρήγορος στον αιφνιδιασμό. Ήταν δε παρά το ύψος του ικανότατος χειριστής της μπάλας. Κορυφαίος ριμπάουντερ, από τους καλύτερους της ιστορίας του NBA σε συχνότητα ( ριμπάουντ/χρόνος συμμετοχής ). Ο Roy ήταν καθοριστικός ακόμη και στις κακές του βραδιές. Μειονεκτήματα δεν μπορώ να βρω, ίσως ότι ήταν επιρρεπής στα λάθη, αλλά αυτό έχει να κάνει με το ότι έπαιρνε και πολλές προσπάθειες. Το μόνο μειονέκτημα αγωνιστικό που μπορώ να βρω, ειδικά μιλώντας για το Ευρωπαικό επίπεδο, είναι ότι δεν ήταν Ολάζουον…χαχαχα!!! Ίσως υπερβάλω αλλά όποιος τον έχει δει και τον έχει προλάβει καλά ας μου πει και εμένα. ΠΟΥ ΜΕΙΟΝΕΚΤΟΥΣΕ???
---------------------------
Ως πρωτοεμφανιζόμενος ο Roy είχε κατά μέσο όρο 19 πόντους και 10+ ριμπάουντ ανά αγώνα. Ανακυρήχθηκε 3ος καλύτερος παίχτης του κολεγιακού πρωταθλήματος εκείνης της χρονιάς, καλύτερος παίχτης της περιφέρειας, οδήγησε το πανεπιστήμιό του σε 2 περιφερειακούς τίτλους και μπήκε άλλες 2 φορές στην καλύτερη 10αδα των παιχτών του πανεπιστημιακού πρωταθλήματος, ενώ οι μέσοι όροι του παρέμειναν σε ποσοστά double-double για όλη την πανεπιστημιακή καριέρα του. Ακόμη και σήμερα ο Tarpley παραμένει ο 5ος ριμπάουντερ όλων των εποχών για το Michigan.
Από το Michigan έχουν βγει ελάχιστοι παίχτες που επιλέχθηκαν σε draft του ΝBA - μερικοί εκ των οποίων έκαναν ΜΕΓΑΛΗ καριέρα όπως ο Glen Rice ή ο Chris Webber - η κλάση όμως του Tarp the Shark ( όπως τον φωνάζανε τότε λόγω του δυναμισμού και της επιρροής του στο παιχνίδι – πριν γίνει Bee-R-oy, λόγω της αγάπης του στο γνωστό ….”ισοτονικό” ποτό ) δεν ήταν για τίποτα κατώτερο. Έτσι το 1986οι αδύναμοι, τότε, Dallas Mavericks τον επέλεξαν στο No7 του NBA draft.
 |
| Roy Tarpley, Dallas Mavericks, Draft Pick No7, 1986 |
Το μέλλον φάνταζε λαμπρό για τους Mavericks και τον Tarpley αφού η ομάδα του είχε αποφασίσει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με βασικό σταρ τον ίδιο. Φαίνοταν αποφασισμένοι να χτίσουν την ομάδα γύρω του να τον κάνουν αυτό που στην Αμερική αποκαλούμε Franchise Player. Είναι χαρακτηριστικό πως τους Dallas μετά από κάποιο σημείο τους φωνάζανε «Tarpley’s Team»!!! Ο Roy όμως δεν ήτανε ένας συνηθισμένος παίκτης, ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Σίγουρα δεν είχε την ίδια άποψη με τους Mavericks και για πρώτη φορά δείχνει τιςΤΡΟΜΑΚΤΙΚA αυτοκαταστροφικές τάσεις του. Αρχίζει να παρουσιάζει μικροτραυματισμούς – που δεν μπορεί παρά να οφείλονται και στις καταχρήσεις του, όπως το ποτό με πρώτο τις αγαπημένες του μπυρίτσες, στις οποίες έχει προστεθεί και η κοκαϊνη αισίως - και χάνει αρκετά παιχνίδια στην αρχή, ενώ αργότερα στη χρονιά παρουσιάζει πρόβλημα εθισμού πλέον, στα ναρκωτικά. Το NBA τον τιμωρεί για πρώτη φορά επιεικώς. Μέσα σε όλη αυτή θύελλα - ειδικά τότε τέτοια παραδείγματα σπανίζανε ακόμα και στην Αμερική - ο Tarpley παίζει που και που μπάσκετ και αν νομίζατε ότι δεν μπορούσε να παίξει…ΓΕΛΙΕΣΤΕ. Με τους μέσους όρους του να φτάνουν τους17 πόντους και τα 11 ριμπάουντ ανά αγώνα όλοι μιλάνε για κάτι ΜΟΝΑΔΙΚΟ και ΑΔΥΝΑΤΟ. Αδύνατο ίσως, όχι όμως για τον Tarpley, που ο μύθος του τον έχει να αποδίδει καλύτερα ΠΙΩΜΕΝΟΣ παρά νηφάλιος μετά από κάποιο σημείο της καριέρας του!
Η τιμωρία τελειώνει και η επόμενη χρονιά τον βρίσκει να αγωνίζεται σε 45 αγώνες με μέσο όρο 17 πόντους και13 (!!!) ριμπάουντ ανά αγώνα. Η ομάδα του όμως τρεκλίζει αφού έχει προδοθεί από την επένδυσή της, δεν μπορεί να στηριχτεί πάνω του όπως είναι προφανές για 2η συνεχή σεζόν και ο Tarpley πιάνεται ξανά θετικός σε τεστ ναρκωτικών. Του επιβάλλεται νέα τιμωρία. Ο Roy πηγαίνει σε κλινική αποτοξίνωσης, δηλώνει έτοιμος να επανορθώσει, έτοιμος να γυρίσει όπως πρέπει και να κάνει την καριέρα που του αξίζει και πράγματι στα 5 πρώτα παιχνίδια της σεζόν εμφανίζεται ανανεωμένος με 20 πόντους και 11 ριμπάουντ ανά παιχνίδι αλλά κυρίως με εικόνα ΑΘΛΗΤΗ. Τραυματίζεται όμως ξανά και ενώ είναι τραυματισμένος, ο ΤΡΕΛΟΣ «σιδερώνει» τη φιλενάδα του (κυριολετικά το σίδερο των ρούχων στα μούτρα). Λίγο αργότερα συλλαμβάνεται να οδηγεί λιώμα, ενώ αντιστέκεται και στους αστυνομικούς που πάνε να τον συλλάβουν. Για το NBA - που έχει πλέον γίνει αμείλικτο σε ότι αφορά την εικόνα του πρωταθλήματος προς τα έξω και το «κοινωνικά σωστό» πρόσωπο των αθλητών του - είναι η τρίτη και φαρμακερή. Ο Tarpley τιμωρείται με δια βίου αποκλεισμό από τη λίγκα και μια καριέρα που φαινόταν να οδηγεί στο Hall of Fame πάει στα σκουπίδια έτσι απλά. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝΕ Ο TARPLEY. Εκεί που έφτανε στην κορυφή τους βαριότανε, έριχνε μια κουτρουβάλα στον πάτο και πάλι προς την κορυφή μέχρι να ξανακουτρουβαλήσει!Αρκετά όμως με τα δικά μου σχόλια και απόψεις για την ώρα…Ας αφήσουμε τους Αμερικανούς που τον ζήσανε και τον μάθανε καλύτερα από όλους μας, να μας δώσουν τις διαστάσεις του ταλέντου αλλά και της ΜΑΛΑΚΙΑΣ του Tarpley :
" Οι Dallas Mavericks προσπάθησαν να χτίσουν μια πρωταθλήτρια ομάδα γύρω από τον Tarpley. Το ταλέντο του θα μπορούσε να τον βάλει στην DREAM TEAM του 1992 (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!). " γράφει ο Ian Thomsen των New York Times στο άρθρο που δημοσιεύθηκε την 1-2-1993. Πρόκειται για απόσπασμα από το αφιέρωμα της εφημερίδας για το οποίο ο δημοσιογράφος ήρθε στην Ελλάδα!!!
" Και μετά έχουμε τον Tarpley. Το όνομά του έχει γίνει συνώνυμο του προβλήματος. Οι Mavericks δε στήριξαν απλώς τον Tarpley – ένανδιαφαινόμενο superstar - σε ότι είχε να κάνει με αμέτρητα προβλήματα καταχρήσεων, έχτισαν όλη την ομάδα γύρω του. Και μοιάζουν διατεθειμένοι να τον καλωσορίσουν ξανά στις τάξεις τους. Ο Ron Harper μονολογεί – " Ναι μας πλήγωσε πολλές φορές, αλλά θα ήθελα να ξαναπαίξω μαζί του. " " Από το άρθρο του Jack McCallum στο Sports Illustrated το 1993.
" Ο Tarpley είναι μια μεγάλη φιγούρα του NBA, αποτελεί το αρχέτυπο του ατόμου που προοριζότανε για την απόλυτη δόξα, και χάθηκε μέσα στις καταχρήσεις. "Από το άρθρο του Harlan Schreiber στο site Ηoopsanalyst.com
" Όταν ήταν νηφάλιος και σε φόρμα ο Tarpley ήταν τέρας. Τα ματς με Jabbar και Worthy ήταν ντέρμπυ. " του Richie Whitt ρεπόρτερ των Mavericks, Dallas Observer
Το απίστευτο και ενδεικτικό του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ταλέντου αυτού του παίκτη είναι πως ξεκίνησε σπέκουλες και ψιθύρους στο ΝΒΑ εν έτη 2005όταν δήλωσε " I’ve got some big news happening soon. … It ain’t over yet " και οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν γελάσανε αλλά ανταποκρίθηκαν με σκεπτικισμό, ελπίδα και κουβέντα που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, σε άρθρο γραμμένο απο ρεπόρτερ τουDallasBasketball.com, τον Mike Fisher : http://www.cantstopthebleeding.com/back-from-the-grave-dept-roy-tarpley...
Χαρακτηριστική ατάκα του John Lucas πρώην προπονητή και αστέρα του ΝΒΑ απο αυτό το άρθρο : " Can he still play? " Skill-wise," Lucas said, " absolutely. " " θέμα το οποίο έγινε αναφορά μέχρι και στα ελληνικά site : http://www.contra.gr/Basketball/USA/NBA/108500.html
To στενάχωρο όμως είναι ότι ΜΑΛΛΟΝ οι επόμενες γενιές θα τον θυμούνται και θα τον μάθουν μόνο μέσω τέτοιων αφιερωμάτων όπως τοNBA All-Drug Team του φοβερά αναγνωρισμένου και αξιοσέβαστου, bleacherreport.com που του δίνει " επάξια " την θέση του Center : http://bleacherreport.com/articles/444361-the-nbas-all-drug-team#page/3 και ΟΧΙ γιατί όπως θα του ΕΠΡΕΠΕ, δηλαδή σαν έναΠΑΙΚΤΑΡΑ που ήτανε μέλος των καλύτερων Dallas Mavericks όλων των εποχών : http://basquetjam.blogspot.com/2008/08/los-mejores-mavericks-de-la-historia.html
 |
| Roy Tarpley against LA Lakers and Magic Johnson |
ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΝΒΑ ΚΑΙ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ του Roy Tarpley
Ο Roy στην Ελλάδα
KEΦΑΛΑΙΟ ΑΡΗΣ
KEΦΑΛΑΙΟ ΑΡΗΣ
Ο γοητευτικός " μεγαλοεπιχειρηματίας " σούπερ σταρ της τότε εποχής, Θεόφιλος Μητρούδης έχει αναλάβει την προεδρία του ιστορικού συλλόγου που γίνεται πλέον Αρης-Sato και ψάχνει μαζί με το Στιβ Γιατζόγλου τον αντικαταστάτη του Νίκου Γκάλη στο Αρειανό Star System, με τον Γκάλη να έχει ήδη πάρει το δρόμο προς την Αθήνα και τον Παναθηναικό. Ο Tarpley βρίσκεται σε αδιέξοδο και πείθεται να έρθει στην Ευρώπη μην έχοντας άλλη επιλογή πλέον. Βέβαια ο Στιβ ως γνώστης της αγοράς και του ίδιου του παίκτη είχε τις ενστάσεις του σχετικά με το χαρακτήρα του Tarp.. " Αυτός κατούρησε 6 εκατομύρια δολάρια, σ’ εμάς θα κολλήσει? " είπε με τη γνωστή του Τεξανή προφορά το λιοντάρι, αλλά ο Θεόφιλος δεν τον άκουσε και ο Άρης έπιασε τον πρώτο αριθμό του λαχείου.
Οι Θεσσαλονικείς με το Zvi Sherf - θρυλική η οδοντογλυφίδα του - πλέον στον πάγκο τους κέρδισαν τοπρώτο Ευρωπαϊκό τρόπαιο σε ομαδικό επίπεδο για την Ελλάδα μετά την ΑΕΚ του 1969. Ο τελικός είχε τοχαμηλότερο σκορ όλων των εποχών σε όλα τα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, ενώ ο Μητρούδης δήλωσε " μας λυπήθηκε ο Θεός ". Για τους Τούρκους ο Αλλάχ δεν εδέησε κι έτσι πήγαν δαρμένοι και " νικημένοι " πίσω. Κι αν ο Roy δεν κατούρησε όλη τη χρονιά τον Άρη, όπως φοβόταν ο Γιατζόγλου το κράταγε για το Kύπελλο Ελλάδας. Ο Roy την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια πριν τον τελικό Παναθηναϊκός-Άρης χαρίζοντας στην ουσία το κύπελλο στον ΠΑΟ που το σήκωσε μέσα στο Σεφ!!! Για τον Άρη αυτό ήταν το κύκνειο άσμα μιας μεγάλης 10ετίας. Πλέον ανέτειλε το άστρο του Ολυμπιακού που αφού έσπασε την έδρα του Πρωταθλητή ΠΑΟΚ αλλά και του Παναθηναϊκούστέφθηκε πρωταθλητής στο χαλαρό, μιας κι ο ΠΑΟ δεν κατέβηκε ποτέ να αγωνιστεί στον τελικό του ΣΕΦ μετά το διπλό του Ολυμπιακού στην Γλυφάδα. Κάπως έτσι κλείνει λοιπόν το κεφάλαιο ΑΡΗΣ.
Οι μέσοι όροι και τα ρερκό του Tarpley τη χρονιά αυτή, ήταν :
Στο παρακάτω video, θα δείτε το Roy στον αγώνα αυτό να κάνει coast2coast σε ρυθμό προπόνησης και θα πάρετε και πρέφα του ΠΟΣΟχαβαλές/ασόβαρος ήτανε ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ :
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
 |
| Roy Tarpley, Olympiacos BC, 1993-1994 |
Μετά το κεφάλαιο ΑΡΗΣ άνοιξε το κεφάλαιο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ για τον Tarpley και ας δούμε ΠΩΣ και ΤΙ.
Η περίοδος 1992-1993 ήταν αναμφισβήτητα πετυχημένη για τον Ολυμπιακό που κατάφερε με ένα ρόστερ ελλιπές να αναδειχθεί πρωταθλητής σε ένα εξαιρετικά δύσκολο, τότε, πρωτάθλημα. Παράλληλα έχασε την πρόκριση για το Final Four – το οποίο διεξήχθη στο ΣΕΦ - από τη μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης Λιμόζ, κυριολεκτικά το τελευταίο μισό λεπτό του αγώνα στη Γαλλία. Η Λιμόζ έχασε το σουτ και ο Ολυμπιακός πήρε το ριμπάουντ με το σκορ να είναι ισόπαλο και 30 περίπου δεύτερα να απομένουν – θυμίζω ότι τότε οι επιθέσεις ήταν 30 δεύτερα - η μπάλα πήγε στον Πάσπαλι όμως ο Σέρβος, που ουσιαστικά έπαιζε μόνος του όλη την σεζόν όλους τους αντιπάλους, έκανε το πρώτο από τα 2 σφάλματα που σημάδεψαν την ονειρική κατά τα λοιπά καριέρα του στον Πειραιά. Ο Ζάρκο πάτησε την πλάγια γραμμή, η μπάλα πήγε στη Λιμόζ και ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τον Final Four άδοξα.
Η ομάδα όμως δεν έμεινε εκεί, είδανε πως δεν έφταιγε μόνο η γραμμή που πάτησε ο Ζάρκο και αποφασίστηκε να ενισχυθεί ώστε να διεκδικήσει την κορυφή της Ευρώπης στα ίσια και με τις καλύτερες προυποθέσεις αλλά και να διατηρήσει τα πρωτεία σε ότι θα αποδεικνυόταν το ΚΑΛΥΤΕΡΟ πρωτάθλημα όλων των εποχών με 3 ομάδες να έχουν ρόστερ επιπέδου πρωταθλητή Ευρώπης και τις υπόλοιπες να ακολουθούν από κοντά. Ο ΠΑΟ με Γκάλη, Volkov, Vrankovic, Οικονόμου, Sok, Αλβέρτη, ο ΠΑΟΚ με μια ομαδάρα μεPrelevic, Savic, Berry, Κόρφα, Μπουντούρη, Ρεντζιά και Γαλακτερό - στα καλύτερα του, ο Πανιώνιος με Γιαννάκη, Χριστοδούλου και τους σούπερ Terner και Stokes, το Περιστέρι με Κορωνιό, Lance Berwald και τον παιχταρά Audie Norris, η Λάρισα με Melvin Cheatum - που σκούπιζε τα χέρια του στις σόλες των παπουτσιών του πριν εκτελέσει βολές -έδιναν κάθε βδομάδα highlights με top ten που θα βάζαμε τα κλάματα αν κάναμε τη σύγκριση με τη σημερινή τραγική Α1.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν έκανε πολλές κινήσεις. Έκανε 2 και καλές. Πήρε τον καλύτερο μαζί με το Vrankovic αμυντικό σέντερ της Ευρώπης Παναγιώτη Φασούλα - ο οποίος απέρριψε μυθική πρόταση του Γιαννακόπουλου για να έρθει στο λιμάνι - και για τη θέση 4υπέγραψε το Roy Tarpley έναντι 1 εκατομμυρίου δολαρίων ποσό ΤΕΡΑΣΤΙΟ για την εποχή αλλά ακόμα και τώρα για οποιαδήποτε, εκτός ΟΣΦΠ-ΠΑΟ, ομάδα. Δεν ήτανε μια " εύκολη " μεταγραφή καθώς ο Roy παράτησε τον Άρη όχι από καπρίτσιο όπως φάνηκε αλλά γιατίήθελε να επιστρέψει στο NBA, όμως όλες οι αιτήσεις του για επανεξέταση της υπόθεσής του έπεσαν στο κενό και έτσι έμεινε ξεκρέμαστος και το λιμάνι φάνταζε ΙΔΑΝΙΚΟΣ προορισμός.
 |
| Βρείτε ποιός ΔΕΝ φοράει την φόρμα της ομάδας και κερδίστε ΔΩΡΟ!!! Τυχαίο? Δεν νομίζω... |
Επειδή το να βρούμε ατομικά, αναλυτικά στατιστικά της τότε Α1 απο κάπου είναι πιο απίθανο από το να βρούμε την Ατλαντίδα - αθάνατη Ελλαδάρα, ζήτω η Ελλάς - θα παραθέσω τα στατιστικά της Euroleague. Ο Roy είχε 21 πόντους και 12,8 ριμπάουντ κατά μέσο. Ήταν 4ος σκόρερ της διοργάνωσης - ο Paspalj ήταν 3ος - και ασφαλώς 1ος ριμπάουντερ. Μάλιστα στα ριμπάουντ παραμένει ο ρέκορντμαν από το 1990 μέχρι και σήμερα. Έκανε δε double-double 14 (!!!) φορές, συμπεριλαμβανομένων και των δύο αγώνων του Final Four. Ο Roy ήταν ο καλύτερος ψηλός της διοργάνωσης, μπροστά από παίχτες όπως ο Sabonis, ο Massenburg, ο Vrankovic, ο Φασούλας.
Εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία του την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Ρεάλ μέσα-έξω σε ένα αξέχαστο διπλό με το καλάθι του Σιγάλα στο τέλος. Ο αγώνας με τη Ρεάλ του Sabonis στο ΣΕΦ είναι πραγματικό αριστούργημα του Roy που πέτυχε 26 πόντους και κατέβασε 16 ριμπάουντ για τον Ολυμπιακό που κέρδισε με καλάθι του Νάκιτς 4 δευτερόλεπτα αφού είχε λήξει η παράταση με του διαιτητές να μην ακούν την κόρνα μέσα στην κόλαση του ΣΕΦ εκείνης της εποχής.
Η καλύτερη και χειρότερη στιγμή όμως εκείνης της ομάδας ήταν το Final Four του Τελ Αβίβ. Ο Ολυμπιακός πάει στους τελικούς ως το απόλυτο φαβορί. Μοναδικό σοβαρό εμπόδιο φαντάζει μπροστά του ο Παναθηναϊκός που είναι το δεύτερο φαβορί της διοργάνωσης και που ως αιώνιος υπόσχεται ένα παιχνίδι με πολλές ιδιομορφίες. Σε συνθήκες απόλυτου φανατισμού το σκηνικό της Μέσης Ανατολής μοιάζει ιδανικό για να φιλοξενήσει το ντέρμπυ που θα βγάλει λογικά και τον πρώτο πρωταθλητή Ευρώπης στην ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός ξεκινάει νευρικός το παιχνίδι και ακολουθεί κατά πόδας τον Παναθηναϊκό του καταπληκτικού Volkov. Μετά από ένα ισορροπημένο πρώτο ημίχρονο, η τάξη αποκαθίσταται με τον Ολυμπιακό να κάνει ένα σερί 15-0 και τον ΠΑΟ να μην μπορεί παρά να πλησιάσει στους 3 πόντους, 2 λεπτά πριν το τέλος. Κλέψιμο, κάρφωμα του Paspalj στον αιφνιδιασμό, με τον Tarpley ακριβώς από πίσω του - το πιο συνηθισμένο σκηνικό εκείνης της χρονιάς - και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ο Roy πέτυχε 21 πόντους - πίσω από το Zarko με τους 22 - και κατέβασε 16 ριμπάουντ δείχνοντας ξανά ποιος ήταν ο καλύτερος ψηλός στην Ευρώπη. Οι Γαύροι στις κερκίδες παραληρούσαν, οι βάζελοι μοιρολογούσαν, ο Ιωαννίδης μίλαγε για δικαίωση προσωπική και γενικώς μια ωραία ατμόσφαιρα.
Λίγο πιο πέρα η Μπανταλόνα έκανε την έκπληξη αποκλείοντας την Μπαρτσελόνα, αλλά κανείς δεν της έδινε σημασία. Ο Παναθηναϊκός την είχε ήδη φιλοδωρήσει με δύο 30ρες μέσα έξω και το μόνο ερώτημα ήταν πού θα σταματούσε το κοντέρ στον τελικό. Ο Ξανθός έλεγε μάλιστα " από αυτούς δεν τρώω πάνω από 60 πόντους, τόσους επιθετικούς έχω δεν θα τους κερδίσω??? ". Ο Obradovic δεν ήταν παρά ένας νεαρός, τυχερούλης προπονητής που ένα χρόνο νωρίτερα κέρδισε το Ευρωπαϊκό με το εκτός ισορροπίας τρίποντο του Djordjevic στη λήξη. Ο Ιωαννίδης για πρώτη φορά έμοιαζε χαλαρός και αυτό ήταν κάτι που θα το μετάνιωνε για όλη του την καριέρα. Με την ομάδα εντελώς αποπροσανατολισμένη, και τις εφημερίδες να βγάζουν πρωτοσέλιδα με ταυρομάχους με φανέλα του Ολυμπιακού, ο Roy που ένα πρόβλημα προσανατολισμού το είχε από φυσικού του δεν ήθελε και πολύ. Παραμονή του τελικού του κυπέλλου Πρωταθλητριών ο Roy θα βγει μια βόλτα…Δυστυχώς αποδείχθηκε μοιραία…και ήτανε μεγάααααααααααααααααλη βόλτα. Μέρες μετά τον αγώνα οι Ολυμπιακοί ξυπνούσαν μέσα στον ύπνο τους κι αναρωτιόντουσαν " τι έγινε ρε παιδιά, δηλαδή χάσαμε απο τον Τόμσον? ". ΚΙΟΜΩΣ χάσαμε...Ο Μύθος, λοιπόν - όχι που δεν θα υπήρχε - λέει ότι ο Ιωαννίδης έβαλε σε ένα ταξί τον Γιάννη Γιαννάκη εκείνο το βράδυ και τον αμόλησε να ψάχνει τον Tarpley από μπυραρία σε μπαρ και από κλαμπ σε καταγώγιο με την εντολή " άν δεν τον βρείς μην γυρίσεις "...
Με τον Zots να εφαρμόζει μια άμυνα βγαλμένη από τις φαντασιώσεις του Malkovic, οι φτωχοί πλην τίμιοι Ισπανοί, έμεναν σταθερά πίσω αλλά σε απόσταση βολής σε όλο τον αγώνα. Ο Feran Martinez - ναι ο Φεράν, ο Μαρτίνεθ - έβαλε στα καλάθια όλη τη ρακέτα του Ολυμπιακού, ο Smith έβαλε τρίποντο από το κέντρο, ο γηραιός Villacampa έβαλε τρίποντο από τα 8 μέτρα με το Σιγάλα κολλημένο πάνω του. Ο Zarko όσο περνούσε η ώρα άρχιζε να θυμάται ώρες Λιμόζ, η ομάδα έμοιαζε χαμένη στο διάστημα κι ο μόνος που έμοιαζε ανεπηρέαστος ήταν ο Σιγάλας. Ο Θεός κοιμήθηκε κι ο Ιωαννίδης ξύπνησε 10 λεπτά πριν το τέλος. Ο Ολυμπιακός έσφιξε την άμυνα του κι άρχισε να προσπαθεί περισσότερο αλλά οι παίχτες δεν είχαν ρυθμό στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός δεν θα πετύχει άλλο καλάθι στα τελευταία 7,30 λεπτά του αγώνα αλλά η άμυνά του τον κρατάει μπροστά στο σκορ. Όμως όσο η ώρα πέρναγε, τα προαισθήματα γίνονταν μαύρα και η αίσθηση ότι το κακό έρχεται με δρασκελιές όλο και πιο έντονη. Τελικά το κακό πήρε το μορφή του ασχημάντρα Cornelius Thompson - στην φωτό με τον Tarpley - ο οποίος με το απαράμιλλο, ατσούμπαλο, στυλ του σηκώθηκε για το τρίποντο 20 δεύτερα πριν το τέλος, ο Tarpley που είχε κατουρήσει στο ημίχρονο και είχε βγάλει ένα 10% από το ΑΦΘΟΝΟ αλκοόλ που είχε στο αίμα του, άρχισε να αντιλαμβάνεται τις διαφορές στις φανέλες κι έκανε μια κίνηση να τον κόψει αλλά….. Τελευταία επίθεση, ο Tomic πασάρει στον Paspalj που κερδίζει το φάουλ, και ο Zarko με τα γόνατα λυμένα στέκεται στη γραμμή για τη ΒΟΛΗ - δεν είναι οι βολές όπως λανθασμένα λέγεται, του Ζάρκο, ήταν 1+1 αφού το φάουλ ήταν χαμηλά και η Μπανταλόνα είχε συμπληρώσει 8. Δοκάρι κι έξω, το ριμπάουντ ο Ολυμπιακός. Το χρονόμετρο κολλάει στα 4 δεύτερα κι ο Τόμιτς αντί να πασάρει ή να πλησιάσει στο καλάθι αποφασίζει να κάνει σουτ από τα 10 μέτρα - μιλάμε για ομαδικό ανεύρυσμα εκείνη τη βραδιά - δοκάρι ξανά, το ριμπάουντ ο Ζάρκο fadeaway σουτ…… τέζα.Η Μπανταλόνα δεν έβαλε ούτε καν 60 πόντους όπως είχε προβλέψει ο Ξανθός. Αλλά η πρόβλεψη του βγήκε μόνο κατά το ήμισυ. Τελικό σκορ 59-57 για τον Ολυμπιακό που πέτυχε 20 πόντους κάτω από το μέσο όρο του. Μπαίνοντας στο παρκέ για προθέρμανση ένας ακόμα μύθος έχει κάποιον οπαδό να φώναξε στο Roy " Roy, Roy γ@#α τους το σόι ", ο Τάρπλεϋ γύρισε και κάτι μουγκάνισε ενώ ρευόταν τις τελευταίες μπύρες, επιδεικτικά. Ακόμα και σε κατάσταση …ευτυχίας-μέθης ο Τάρπλεϋ πέτυχε 12 πόντους - μόνο 2 στο δεύτερο - και μάζεψε 14 ριμπάουντ. Μέχρι και σήμερα τα 30 συνολικά ριμπάουντ του Ρόϋ είναι το ρεκόρ σε final four.
Η ομάδα συνήλθε μετά το στραπάτσο, ο Roy ξεμέθυσε και ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα σε μια από τις δραματικότερες σειρές τελικών, απέναντι στον ΠΑΟΚ του Σούλη Μαρκόπουλου. Paspalj, Tarpley,Φασούλας, Tarlac, Σιγάλας, Tomic, Savic, Prelevic, Γαλακτερός, Κόρφας, Ρεντζιάς, Berry στο παρκέ, ΣΕΦ και Αλεξάνδρειο στις φλόγες και τα μυαλά στα κάγκελα. Το πλεονέκτημα έδρας και η ποιοτική διαφορά Tarpley, Paspalj - που στον 5ο αγώνα έμοιαζε δαιμονισμένος σα να θέλει να ξορκίσει το χαμένο τελικό - από τους υπόλοιπους έκανε τη διαφορά, σ’ αυτό που θα μπορούσε να είναι ο τελικός της Ευρωλίγκας. Ειδικά στο ΣΕΦ ο Tarpley κάταπιε την πολύ δυνατή ρακέτα του ΠΑΟΚ - Ρετζιάς, Σάβιτς, Μπέρυ, Γιαννούλης - για πλάκα…Και πώς να μην το έκανε άλλωστε…Εύκολα ο Ολυμπιακός κατέκτησε και το κύπελλο Ελλάδας νικώντας τον Ηρακλή στο ΣΕΦ με τον Τάρπλει όμως να μην διακρίνεται ιδιαίτερα σε εκείνο τον αγώνα αφού το μυαλό του ήτανε ήδη στο ΝΒΑ. Έτσι εκείνη η μεγάλη ομάδα κατέκτησε τους 2 από τους 3 τίτλους που βάσει ποιότητας έπρεπε να πάρει και το τριπλ κράουν πήρε αναβολή για 3 χρόνια.
Επιστροφή στην Αμερική
Μαζί μ’ εκείνη την ομάδα έληξε και η περιπέτεια του Tarpley στην Ευρώπη. Το NBA τον αποκατέστησε και ο Roy υπέγραψε 5ετές συμβόλαιο ύψους 26 εκατομμυρίων δολαρίων με τους Dallas Mavericks. Παρά τις ταλαιπωρίες από τους τραυματισμούς και τη σωματική κατάπτωση από τις καθημερινές κραιπάλες ο Roy σε 18 λεπτά συμμετοχής είχε 12 πόντους και 8 ριμπάουντ. Μάλιστα μαζί με το ρούκι Jason Kidd θεωρήθηκαν οι βασικοί λόγοι της ανόδου των Mavericks. Η συνέχεια δεν θα μπορούσε παρά να είναι τυπική για το Roy. |
| Roy Tarpley, Dallas Mavericks, 1995 |
Τα προβλήματα βέβαια είχανε φανεί απο την αρχή... Αφού είχε υποφέρει μέσα στο καλοκαίρι απο παγκρεατίτιδα ( μα ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ...???) μετά εμφανίστηκε τον Οκτώβριο στα training camp σε τραγική φυσική κατάσταση, τον Δεκέμβριο τιμωρήθηκε για έναν αγώνα γιατί έβρισε τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ προπονητή Dick Motta κατά την διάρκεια του αγώνα, τον Ιανουάριο έφαγε πρόστιμο γιατί αρνήθηκε να κάνει ποδήλατο, ως τιμωρία για κακή απόδοση και μετά απο όλα αυτά ο Roy είπε να πει και την γνώμη του :
" Θα ήθελα να μείνω εδώ, αλλά δεν το βλέπω να συμβαίνει. Φαίνεται να νομίζουν ότι είμαι μια κακή επιρροή και ότι την ασκώ ειδικά στα νέα παιδιά της ομάδος. Ακούω ότι υπάρχουν συζητήσεις για μένα πίσω απο την πλάτη μου, σχεδόν κάθε μέρα. Δεν είμαι ηλίθιος. Αμφιβάλλω αν όλοι αυτοί οι συζητήσεις είναι θετικές. Θα ζώ πάντα στο Ντάλας, και θα ήθελα να είναι ένα μέρος αυτής της νέας ομάδας. Αλλά αν με κάνουν να φύγω, πιστέψτε με, δεν θα στεναχωρηθώ κιόλας. "
Το οριστικό τέλος ήρθε όταν πιάστηκε πάλι, Θετικός σε αλκοτέστ και έτσι επήλθηε ο δια βίου αποκλεισμός από το NBA. Αξίζει να διαβάσετε όμως πως περιγράφει ο ρεπόρτερ Richie Whitt, που αναφέραμε και πριν, μια " συνάντηση " του με τον Roy στα αποδυτήρια των Mavericks εκείνη την σεζόν :
" Όπως γυρίζω να φύγω, βλέπω τον Tarpley. Κάθεται στο locker του. Χέρια τεντωμένα. Ολόγυμνος. Βρίζοντας.Φωνάζοντας έντονα τα εξής : " Richie Shitt! Richie Shitt! Richie Shitt! Μικρέ γ@μιόλη. Δεν δίνω δεκάρα τι γράφεις. Ξέρεις γιατί? Γιατί ξέρεις τι θα κάνω; Θα πάω στην αυλή μου, και θα κατουρήσω στη λίμνη αυτή. Θα την κατουρήσω ξανά και ξανά και ξανά και ΞΑΝΑ ... σαν ένα μεγάλο ποτιστήρι. Θα την γεμίσω αυτήν την γ@μημένη μέχρι πάνω! Αυτό θα πάω να κάνω. Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να με σταματήσεις. Οπότε, ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ " "...περαιτέρω λόγια???ΠΕΡΙΤΤΑ.Εκεί τελειώνει και καριέρα του Roy ως παίχτη επιπέδου. Θα ξανακάνει πέρασμα από την Ελλάδα, οδηγώντας τον Ηρακλή στον τελικό Κυπέλλου όπου θα χάσει από τον ΠΑΟ του Dominique πετυχαίνοντας 21 πόντους, καθώς και από τον Έσπερο όπου οι μέσοι όροι του θα είναι υψηλοί. Χωρίς ελπίδα επιστροφής στο NBA ο Tarpley θα βυθιστεί όλο και πιο βαθιά στο αλκοόλ, θα παίξει μπάσκετ μέχρι και στηνΚύπρο όπου θα νοσηλευτεί με παγκρεατίτιδα - χρόνιο πρόβλημα όπως αναφέρθηκε και πριν – ελέω μπύρας. Μιλώντας μάλιστα με τον φίλο του blog Aναστάσιο Γ. που κατοικεί στο Houston των Ηνωμένων Πολιτειών μόνιμα μάθαμε και τις εξής 2 απίστευτες ιστορίες που η μια συνδέεται και με την " περιπέτεια " του στην Κύπρο και είναι ενδεικτικές του ΠΟΣΟ αυτοκαταστροφικός υπήρξε :
Ιστορία Νο1 : " Πριν 4 χρόνια μια φορά στο Houston όπου είχε εγκατασταθεί, γιατί προφανώς είναι και η ζωή φτηνή, τον είδαμε έξω και δεν το πιστεύαμε ότι ήτανε αυτός! Όταν του μιλήσαμε αυτός άρχισε να μας μιλάει και Ελληνικά και πάνω στην κουβέντα μάθαμε ότι έμενε σε κάκιστα motel των 10 δολαρίων την βραδιά αφού δεν είχε άλλα λεφτά και αυτό μιλάμε για το 2005,2006 περίπου!!! "
Ιστορία Νο2 : " Όταν είχε περάσει ο Φασούλας μια φορά από το Houston και είχε δεί εμάς τους Έλληνες μας είχε πει μια ιστορία για τον Tarpley. Μας είπε λοιπόν πως όταν του είχε έρθει η πρόταση για να παίξει στην Κύπρο πήρε τηλέφωνο τον Φασούλα να πάνε για καφέ και του ζήτησε 300.000 δραχμές τότε δανεικά για να πάει στην Κύπρο και για τα πρώτα έξοδα του αφού δεν είχε λεφτά ούτε για το αεροπορικό εισητήριο!!! "
Δηλαδή…η ΑΠΟΛΥΤΗ καταστροφή. ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ Roy!
Σήμερα
Επίλογος
Γεγονότα άξια αναφοράς :
- Στον αγώνα Ολυμπιακός-Περιστέρι ο Roy παίζει πολύ δυνατά τον Lans Berwald. Ο τελευταίος ματώνει μετά από κάποια μονομαχία και αφού πασαλείβει το Roy με αίμα του λέει " πάρε AIDS ", με τον Tarpley να τρελαίνεται αφού τότε επικρατούσε πανικός για τη νόσο και να ζούμε σκηνές απείρου κάλλους.
- Στον τελευταίο προημιτελικό αγώνα με την Buckler Bologna στο ΣΕΦ ο Tarpley τσαμπουκαλεύεται αρκετές φορές με τα αντίπαλα σέντερ και μάλιστα μετά από ένα κάρφωμα πετάει έναν Ιταλό πάνω στις τσιρλίντερς. Μάλλον ο Roy είχε πιει " γαλατάκι " νωρίτερα, αφού έχει μείνει χαρακτηριστική η εικόνα του, στη διακοπή πριν την τελευταία επίθεση της Bologna, να κρατιέται όρθιος με το ένα χέρι από το διχτάκι προσπαθώντας να ανακουφιστεί από τις στομαχικές διαταραχές.
- Highlight αγωνιστικό, όταν στο παιχνίδι της κανονικής περιόδου με τον ΠΑΟ στο ΣΕΦ, σε ένα παιχνίδι όπου με ήττα ο Ολυμπιακός έβγαινε τρίτος και με νίκη πρώτος, ο Roy βγήκε εκτός συστήματος και πέτυχε 2 τρίποντα βάζοντας τον Ολυμπιακό μπροστά στο σκορ και ουσιαστικά κρίνοντας το ματς.
- Την παραμονή του τελικού στο Ισραήλ ο Tarpley πήγε για ποτάκι όπως είπαμε. Όταν αποφάσισε να γυρίσει στο ξενοδοχείο ο Ιωαννίδης τον περίμενε με άγριες διαθέσεις…. κακώς. Ο Ιωαννίδης γλύτωσε τις σφαλιάρες, αλλά δεν τις γλίτωσε ο Μπάμπης Παπαδάκης τον οποίο περιποιήθηκε δεόντως ο Αμερικανός. Τελικά ο Κόκκαλης κατάφερε να τον πείσει να πάει για ύπνο γιατί την άλλη μέρα ο Ολυμπιακός θα έπαιζε το μεγαλύτερο ματς της ιστορίας του.
- Τα ρεκόρ του στο σύστημα tendex από τη χρονιά με τον Άρη παρέμεναν απλησίαστα μέχρι φέτος που το έσπασε ο Μαυροειδής και ειδικά το 1,941 από παιχνίδι με τον Πειραϊκό όπου σκόραρε 33 πόντους, πήρε 21 ριμπάουντ και είχε 13/13 δίποντα.
- Απλησίαστο παραμένει και το ρεκόρ που έκανε στο ματς Άρης-Ολυμπιακός, το οποίο διεξήχθη στο ουδέτερο της Χαλκίδας.Υπάλληλος του ξενοδοχείου, δηλώσε σε εφημερίδες της εποχής, όπου διέμεινε η αποστολή του Άρη δήλωσε ότι βρήκε γύρω στα45-50 κουτάκια μπύρας στο δωμάτιο Tarpley την ημέρα του αγώνα. Αυτό δεν εμπόδισε βέβαια τον Αμερικανό να κατεβάσει καμμιά20ρια ριμπάουντ και να αποκλείσει τον Ολυμπιακό από τη συνέχεια του Κυπέλλου… Ο Tarlac και ο τίμιος γίγαντας Αργύρης Καμπούρης είχαν να λένε ότι παίκτη να ζέχνει αλκοόλ τόσο πολύ δεν είχαν ξαναματαδεί.
- Αμερικάνικό highlight. Στον αγώνα που έβρισε τον δημοσιογράφο στα αποδυτήρια ο Roy έδωσε ρεσιτάλ και μέσα στο παρκέ... Μετά βίας στέκεται όρθιος στον εθνικό ύμνο. Λίγο αργότερα μπαίνει στο παιχνίδι και παίρνει θέση κάτω από τη ρακέτα. Του γίνεται πάσα, αλλά η μπάλα ξεγλιστρά από τα χέρια του. Ο Roy ψάχνεται δεξιά κι αριστερά αλλά δε βλέπει πουθενά την μπάλα. Γίνεται αλλαγή και πάει στον πάγκο με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά.
Γ@μα τους το σόι, Roy
------------------------------
Υπόλοιπο φωτογραφικό υλικό :
(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ DON-BASKETBLOG.BLOGSPOT.COM)
http://don-basketblog.blogspot.com/2009/11/roy-tarpley.html
http://don-basketblog.blogspot.com/2009/11/roy-tarpley.html
.jpg)
.jpg)
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου