.jpg)
H Λίβερπουλ γίνεται σήμερα 120 ετών. Ένας ποδοσφαιρικός μύθος, μία ομάδα που δίδαξε ποδόσφαιρο και έκανε φίλους και εχθρούς να υποκλιθούν στο μεγαλείο της. Ένας σύλλογος που είναι ο ίδιος τρόπος ζωής και ποτέ δεν θα πορεύεται μόνος τους όπως γράφει και το παγκοσμίως γνωστό λογότυπό του, You’ll never walk alone!
Ένας σύλλογος που είναι ο ίδιος τρόπος ζωής και ποτέ δεν θα πορεύεται μόνος τους όπως γράφει και το παγκοσμίως γνωστό λογότυπό του, You’ll never walk alone!
Η IΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ LIVERPOOL F. C.
Η ίδρυση...
Το 1888 για πρώτη φορά ξεκινάει το αγγλικό πρωτάθλημα. Η μεγάλη ομάδα της πόλης του Λίβερπουλ τότε, ήταν η Έβερτον αλλά ένας άνθρωπος κινούσε τα νήματα σε αυτή την ομάδα, ο John Houlding.
O Houlding ήταν ο λεγόμενος σήμερα «μεγαλομέτοχος» των «ζαχαρωτών» αλλά και ιδιοκτήτης του οικοπέδου του Ανφιλντ ενώ έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του Λίβερπουλ. Λόγω μιας οικονομικής διαφωνίας ο Houlding αποχώρησε από την Εβερτον και με τη βοήθεια ενός Ιρλανδού του John McKenna που ήταν μέλος στο προπονητικό τιμ της αγγλικής ομάδας και με ένα δάνειο ύψους 500 λιρών δημιούργησε την Liverpool Football Club στις 15 Μαρτίου 1892.
Η ομάδα εκείνης της εποχής αποτελούνταν από έναν 'Αγγλο, τον τερματοφύλακα και οι υπόλοιποι παίκτες ήταν Σκωτσέζοι. Με αυτή τη σύνθεση κατέκτησε τη Lancashire League και ανέβηκε στη δεύτερη κατηγορία.
Οι «Macs» που ήταν το παρατσούκλι εκείνης της εποχής λόγω των Σκωτσέζων που αγωνίζονταν στην ομάδα κατακτούν και αυτή την κατηγορία (δεύτερη) χωρίς να γνωρίσουν ήττα! Με τις πιο σημαντικές στιγμές της ομάδας στην πρώτη 15ετία της ζωής της να είναι η άνοδος της στην πρώτη κατηγορία της Αγγλίας καθώς επίσης και ο τελικός του κυπέλλου το 1899 αλλά και η κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1901, που ήταν το πρώτο στην ιστορία της στην μεγαλύτερη κατηγορία της Αγγλίας, και του 1906 με προπονητή τον John McKenna.
Οι δύο σερί τίτλοι και η... 24χρονη ξηρασία
Μέχρι και την περίοδο 1921-22, η Λίβερπουλ δεν είχε να επιδείξει κάτι καλό αφού ο τελευταίος τίτλος της, ήταν αυτός του 1906 αλλά η δεκαετία του 1920 ήταν ένα πραγματικό όνειρο. Ο προπονητής που έφερε το πρωτάθλημα πίσω στο Άνφιλντ, ήταν ο David Ashworth, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν διαιτητής, και κατέκτησε δύο συνεχόμενους τίτλους (1921-22 και 1922-23).
Μέχρι και τη δεκαετία του 1930 η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή ήταν το 1928 με την αύξηση των θεατών στην κερκίδα του Kop στους 28.000 καθώς δεν κατέκτησε τίποτα όλα αυτά τα χρόνια και τερμάτιζε στη μέση της βαθμολογίας. Η Λίβερπουλ έμεινε για 24 ολόκληρα χρόνια χωρίς τίτλο.
Το πρωτάθλημα, ο Paisley και ο υποβιβασμός
Η... ξηρασία τελείωσε τη σεζόν 1946-47 με προπονητή των George Kay, ο οποίος έφερε δύο νεαρούς παίχτες, τον Billy Liddell και τον Bob Paisley ενώ με την προσθήκη του πολύ μεγάλου στράικερ Albert Stubbins ο τίτλος του πρωταθλητή Αγγλίας επιστρέφει στη Λίβερπουλ.
Τρία χρόνια αργότερα ήρθε ακόμα μια επιτυχία για τους «κόκκινους» αφού με δύο γκολ των Liddell και Paisley αποκλείει στα ημιτελικά του Κυπέλλου την Έβερτον στο παραδοσιακό ντέρμπι του Μερσεϊσάιντ. Αντίπαλος στον τελικό ήταν η Αρσεναλ που κατέκτησε τον θεσμό με το αξιοσημείωτο της ιστορίας να είναι ότι στο ματς με τους «κανονιέρηδες» o Paisley τέθηκε εκτός ομάδας από το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου. Η απογοήτευση του Άγγλου από τη συμπεριφορά της ομάδας ήταν έκδηλη και σκεφτόταν πολύ σοβαρά να αποχωρήσει.
Την ίδια εποχή το συμβούλιο ανακοίνωσε ότι η ομάδα δεν είναι σε θέση να προσαρμοστεί με τη νέα εποχή και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον υποβιβασμό που συνέβη το 1954 με το χειρότερο ρεκόρ στην κατηγορία.
Ο «χρυσοφόρος» Bill Shankly
Το 1959 η διοίκηση της Λίβερπουλ δίνει τα ηνία της τεχνικής ηγεσίας στον Bill Shankly, ο οποίος ζήτησε και πήρε τον πλήρη έλεγχο των μεταγραφών. Έπειτα από μικρό χρονικό διάστημα και αφού προσαρμόστηκε αναγνώρισε το ταλέντο του προπονητικού προσωπικού που απαρτιζόταν από τους Paisley, Fagan και Bennett.
Το 1962 οι «κόκκινοι» επιστρέφουν στην πρώτη κατηγορία αφού κατέκτησαν τον τίτλο της δεύτερης. Ο πρώτος στόχος υλοποιήθηκε (άνοδος) και ο αμέσως επόμενος που έθεσε ο Shankly ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Χρειάστηκαν μόλις δύο σεζόν.
Το 1964 το πρωτάθλημα επέστρεψε στο μεγάλο λιμάνι της Αγγλίας ενώ την επόμενη χρονιά δοκιμαζόταν στην Ευρώπη κάτι πρωτόγνωρο για αυτήν. Η διαδρομή της στο κύπελλο πρωταθλητριών ομάδων τελείωσε νωρίς αλλά η κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας έφερε χαμόγελα στο λιμάνι. Στον τελικό του Γουέμπλεϊ η Λίβερπουλ νίκησε τη Λιντς με 2-1 αλλά o Shankly ήθελε την ευρωπαϊκή καταξίωση.
Το 1965 στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων απέναντι στην Ντόρτμουντ η Λίβερπουλ δεν κατάφερε να κερδίσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Την περίοδο 1965-66 κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλήματος και μετά από εφτά πέτρινα χρόνια το κατέκτησε ξανά το 1973. Την ίδια χρονιά ήρθε η πολυπόθητη καταξίωση και στην Ευρώπη με την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Την αμέσως επόμενη χρονιά επανέκτησε το κύπελλο Αγγλίας μετά το θριαμβευτικό 3-0 επί της Νιούκαστλ στον τελικό και λίγο καιρό μετά τον τελικό ο Shankly σε συνέντευξη Τύπου ανακοίνωσε ότι θα αποσυρόταν από τα προπονητικά ηνία της ομάδας.
Η ευρωπαϊκή καταξίωση...
Ο αντικαταστάτης του Shankly ήταν o παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Λίβερπουλ, Bob Paisley που δήλωνε τότε «Είμαι εδώ ως κατά συνθήκη προπονητής- δεν νομίζω να είμαι σε αυτή τη θέση για πολύ καιρό». Ο Paisley θα ταίριαζε απόλυτα στη διαφήμιση με την ατάκα «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς».
Ο Αγγλος στηρίχτηκε σε συστήματα του Shankly, για να μπορέσει η ομάδα να προχωρήσει. Το 1976 η Λίβερπουλ κατακτά το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο ΟΥΕΦΑ για δεύτερη φορά. Τα καλύτερα όμως ήρθε έναν χρόνο μετά αφού ο τίτλος πήγε και πάλι στο «Άνφιλντ» ενώ προστέθηκε στη συλλογή των «κόκκινων» και το κύπελλο Πρωταθλητριών. Στη Ρώμη η Λίβερπουλ απέναντι στην πρωταθλήτρια Γερμανίας, Γκλάντμπαχ επικράτησε με 3-1.
Το 1978 μπορεί το πρωτάθλημα χάθηκε από την Νότιγχαμ Φόρεστ αλλά το κύπελλο Πρωταθλητριών παρέμεινε στο «Άνφιλντ» καθώς στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στο «Γουέμπλεϊ» νίκησε την Μπριζ με 1-0 με σκόρερ τον Νταλγκλίς.
Το 1979 και το 1980 ο τίτλος στην Αγγλία βάφτηκε κόκκινος και το 1981 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Παρίσι η Ρεάλ Μαδρίτης ηττήθηκε με 1-0 με τη Λίβερπουλ να βάζει στην τροπαιοθήκη της το τρίτο τρόπαιο πρωταθλητριών μέσα σε τέσσερα χρόνια. Αξιο αναφοράς είναι ότι η Λίβερπουλ από το 1980 ως και το 1984 κατακτούσε συνεχώς και το League Cup.
Η μαγική χρονιά του 1984...
Η μαγική χρονιά όμως ήταν την σεζόν 1983-84. Η ομάδα με προπονητή τον Joe Fagan κατέκτησε το πρωτάθλημα, το League Cup και το κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων. Στον ευρωπαϊκό τελικό η Λίβερπουλ νίκησε την Ρόμα με πέναλτι του Άλαν Κένεντι.
Την επόμενη χρονιά οι «κόκκινοι» φτάνουν και πάλι ως το τέλος έχοντας ως αντίπαλο μια άλλη ιταλική ομάδα, τη Γιουβέντους, αλλά τότε γράφτηκε ένα από τα τραγικότερα δράματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Η «Κυρία» κατέκτησε το κύπελλο με ένα πέναλτι, που δεν έγινε ποτέ, του Μισέλ Πλατινί αλλά στις εξέδρες του Χέιζελ χάθηκαν 39 ζωές, κυρίως Ιταλών φιλάθλων.
Μετά από αυτό το γεγονός η τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας, Μάργκαρετ Θάτσερ αποφάσισε τον αποκλεισμό όλων των αγγλικών ομάδων από τα κύπελλα Ευρώπης για πέντε χρόνια.
Λόγω των γεγονότων στο Βέλγιο αποσύρθηκε ο Fagan από προπονητής και πήγε σε άλλο πόστο με τον Νταλγκλίς να είναι παίκτης- προπονητής. Ο Νταλγκλίς κατάφερε την περίοδο 1985-86 να κάνει το νταμπλ ενώ ένας ακόμα τίτλος ήρθε το 1988.
Το τελευταίο πρωτάθλημα...
Σιγά-σιγά η τραγωδία του Χέιζελ ξεχνιόταν αλλά θα ερχόταν μία νέα μεγαλύτερη τραγωδία. Το 1989 στο γήπεδο Χίλσμπορο του Σέφιλντ, κατά τη διάρκεια του ημιτελικού του κυπέλλου Αγγλίας, σκοτώθηκαν 96 φίλοι της Λίβερπουλ. Αυτή η τραγωδία ήταν από τις μεγαλύτερες που βίωσε το σύγχρονο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά η ομάδα ξεπέρασε και αυτό το σοκ και κατέκτησε το κύπελλο Αγγλίας. Ο Νταλγκλίς χάρισε το τελευταίο πρωτάθλημα στην Λίβερπουλ μέχρι σήμερα την περίοδο 1989- 90. Η αποχώρησή του το 1991 ήταν μία μεγάλη έκπληξη για τους παράγοντες της ομάδας.
Η σύγχρονη ιστορία...
Η καλύτερη χρονιά της ομάδας τα τελευταία χρόνια ήταν με προπονητή τον Ουγιέ με την κατάκτηση τριών τίτλων μέσα σε μία χρονιά. Ο πρώτος ήρθε τον Φεβρουάριο του 2001 στον τελικό του Λιγκ Καπ με αντίπαλο τη Μπέμιγχαμ και επικράτηση στα πέναλτι. Στη συνέχεια ήρθε και η κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας απέναντι στην Αρσεναλ ενώ τέσσερις μέρες μετά η Λίβερπουλ πήγε στο Ντόρτμουνντ για να αντιμετωπίσει στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ την Αλαβές και επικράτησε με 5-4, σε έναν από τους καλύτερους τελικούς όλων των εποχών.
Η χρονιά ολοκληρώθηκε με την 3η θέση στη Πρέμιερ Λιγκ ενώ ξεκίνησε ιδανικά και η νέα χρονιά με την καάκτηση στον τελικό του Τσάριτι Σιλντ επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και η νίκη στον τελικό του Σούπερ Καπ Ευρώπης απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου.
Από το 2004 στο τιμόνι της Λίβερπουλ βρίσκεται ο Ράφα Μπενίτεθ. Ο Ισπανός δεν έχει καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα Αγγλίας αλλά ανέβασε τηους κόκκινους στην κορυφή της Ευρώπης. Ηταν το 2005 στο τελικό της Κωνσταντινούπολης όταν η κόκκινη αρμάδα έχανε από τη Μίλαν με 3-0 αλλά κατάφερε να ισοφαρίσει και να κατακτήσει το τρόπαιο στη διαδικασία των πέναλτι...
YOU ‘LL NEVER WALK ALONE!!!
Το καλύτερο δώρο γενεθλίων για τα 117...
Οι φίλοι της Λίβερπουλ πρόπερσι για τα 117 χρόνια ζωής πήραν το καλύτερο δώρο από την ίδια την ομάδα καθώς παραμονή των γενεθλίων της συνέτριψε μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 4-1. Μια νίκη που πολύ δύσκολα θα ξεχαστεί τις επόμενες δεκαετίες...
Ο JOHN HOULDING
Σε αυτόν τον άνθρωπο οφείλεται ο σημερινός ποδοσφαιρικός θρύλος που λέγεται Liverpool Football Club.
Γεννήθηκε το 1832 και ξεκίνησε σαν εργάτης ζυθοποιίας αποκτώντας σε λίγα χρόνια τη δική του περιουσία σαν ιδιοκτήτης μιας πανσιόν με το όνομα Sandon Hotel και μιας ζυθοποιίας.
Ασχολήθηκε με τα κοινά ξεκινώντας σαν δημοτικός σύμβουλος και το 1897 γίνεται δήμαρχος της πόλης του Λίβερπουλ.
Με τα ποδοσφαιρικά ασχολήθηκε αρχικά με την Έβερτον φτάνοντας στη θέση του προέδρου. Η κόντρα του όμως με τα άλλα μέλη του συλλόγου για το Anfield Road (έδρα της Εβερτον ως τότε) που ήταν ιδιοκτήτης τον αναγκάζει να διώξει την Εβερτον από το Anfield και να φτιάξει μια νέα ομάδα που την ονόμασε L.F.C.
Γίνεται πρώτος πρόεδρος και ο άνθρωπος που της δωρίζει τις πρώτες 500 λίρες για το ξεκίνημα της χρυσής όπως αποδείχτηκε στα 117 χρόνια ιστορίας της χωρίς καμία δέσμευση από τη μεριά της ομάδας να του τα ξανά επιστρέψει. Ακόμα δίνει το εκπληκτικό ποσό των 6000 λιρών για την επιδιόρθωση του γηπέδου χωρίς να ζητήσει το ποσό πίσω για 3 χρόνια. Πέθανε στη Γαλλία το 1902 σε ηλικία 70 χρόνων.
Ο JOHN Mc KENNA
Μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην ιστορία της Λίβερπουλ. Γεννήθηκε στην Ιρλανδία ξεκίνησε σαν παίκτης του ράγκμπι αλλά αργότερα ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο πολλά χρόνια αποκτώντας μεγάλες γνώσεις. Ήταν ο πρώτος προπονητής της ομάδας (1892-1896) έφτιαξε την πρώτη ομάδα γνωστή ως την ‘‘ομάδα των Μαcs’’ που πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Lancashire.
Οι γνώσεις του και η αγάπη του για το σύλλογο οδήγησε την ομάδα στο να καθιερωθεί στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ο ‘‘Honest John’’ όπως ήταν το παρατσούκλι του διετέλεσε ακόμα γενικός γραμματέας της ομάδας καθώς και πρόεδρος δύο φορές (1909-’14, 1917-’19).
Για 26 χρόνια ήταν πρόεδρος της αγγλικής League καθώς και Vice President του F.A. (Football Association). Πέθανε το Μάρτιο του 1932.
Ο BILL SHANKLY
Μπορεί η Λίβερπουλ, το Anfield Road και το ΚΟΡ να υπήρχαν και πριν το Shankly αλλά αυτός ήταν που έδωσε όραμα σε όλα αυτά. Μέσα από τις δικές τους αρχές και την πίστη για τη νίκη έφτασε αυτό το σύλλογο στην κορυφή και την καταξίωση του σαν μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου.
Έκανε το Anfield Road και το ΚΟΡ σύμβολα της κορυφαίας ποδοσφαιρικής μηχανής της Ευρώπης. Έδωσε στους ποδοσφαιριστές να καταλάβουν ότι αγωνίζονταν στην καλύτερη Αγγλική ομάδα που είχε ένα μόνο στόχο, την κορυφή.
Ήταν αυτός που ξεκίνησε τη σχολή προπονητών στο Anfield , το περίφημο Bootroom έβαλε τη πινακίδα ΄΄THIS IS ANFIELD΄΄ στο θρυλικό τούνελ που οδηγεί στον αγωνιστικό χώρο για να μην ξεχνάνε οι παίκτες της ομάδας που παίζουν και να τρομάζουν οι αντίπαλοι.
Τέλος έδωσε στο κόσμο της ομάδος το πάθος που χρειάζονταν για τη συνεχή υποστήριξη των παικτών. Κατάφερε να κάνει τη Λίβερπουλ μια οικογένεια με ισχυρότατους δεσμούς και όπως είχε πει και ο ίδιος το 1976 «Θέλω να με θυμούνται σαν τον άνθρωπο που έκανα τη Λίβερπουλ μια οικογένεια και όλους αυτούς που την ακολουθούν να είναι περήφανοι που υποστηρίζουν αυτή την ομάδα».
Σήμερα για να μπει κάποιος στο Anfield πρέπει πρώτα να περάσει από τις πύλες του Shankly τις περίφημες ΄΄ Shankly Gates΄΄ έτσι ώστε να τους κοιτάζει πάντα από ψηλά με το πατρικό του βλέμμα. Όπως το παλιό καλό καιρό όταν με τα κλειδιά του άνοιγε και έκλεινε το «σπίτι στου», το Anfield Road.
Το KOP
Το Spion Kop θεμελιώθηκε το 1906 και πήρε το όνομα του από ένα περιστατικό που διαδραματίστηκε στον πόλεμο των Boers τον Ιανουάριο του 1900.
Πολλά από τα θύματα των τριών ταγμάτων του Lancashire που πήραν μέρος στις αιματηρές μάχες προέρχονταν από το Liverpool όπως και ο Ernest Edwards μετέπειτα αθλητικογράφος της εφημερίδας ΄΄LIVERPOOL ECHO΄΄. Αυτός ήταν που βάφτισε τη νέα εξέδρα του ANFIELD με το όνομα Spion KOP, εις μνήμην όλων αυτών που έδωσαν τις ζωές τους σε μια αιματηρή αναμέτρηση με τους ιθαγενείς σε ένα λόφο της Νοτίου Αφρικής. Η λέξη Spion είναι μια παραφθορά της λέξης ΄΄Spies hill΄΄ το οποίο προφερόταν ΄΄Spee on΄΄ στη γλώσσα των αφρικανέρ.
Στο KOP η πρώτη μεγάλη αλλαγή έγινε το 1928 όταν στη διάρκεια της ανακατασκευής του, ανεγέρθηκε μια μεγάλη στέγη που σκέπαζε την κερκίδα αυτή με μια χωρητικότητα που άγγιζε τον απλησίαστο αριθμό για άλλη εξέδρα των 27000. Το πιο μεγάλο κατάρτι ενός από τα πρώτα σιδερένια πλοία που κατασκευάστηκαν με το όνομα ΄΄the Great Ernest΄΄σχεδιασμένο από το μεγάλο βικτωριανό μηχανικό του Ηνωμένου Βασιλείου τον Ιζαμπαρντ Μπρουνελ στα μέσα του 1800 τοποθετήθηκε σαν κοντάρι σημαίας έξω από την εξέδρα ΚΟΡ το οποίο μέχρι σήμερα βρίσκεται εκεί και αποτελεί μέρος της ιστορίας αυτής της εξέδρας.
Η κατασκευή αυτή του 1928 παρέμεινε έτσι μέχρι και το τέλος της σεζόν 1993-94 όπου το ΚΟΡ για λόγους ασφαλείας περιορίστηκε στη χωρητικότητα των 16400 θέσεων ορθιων.
Στις 3 Μαϊου 1994 ξεκίνησε η ανακατασκευή του ΚΟΡ που θα γινόταν προκειμένου να ευθυγραμμιστεί και το ANFIELD με τη δικαστική απόφαση της αναφοράς του Taylor περί των κανονισμών ασφαλείας στα Αγγλικά γήπεδα για εξέδρες καθημένων. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια εξ’ολοκλήρου νέα εξέδρα χωρητικότητας 12500 θέσεων με μια σειρά από καινούριες εγκαταστάσεις που θα αντικαθιστούσε την ήδη υπάρχουσα. Αυτές οι αλλαγές είχαν σαν αποτέλεσμα τη συνολική χωρητικότητα του ANFIELD σε 41352 θέσεις.
Το νέο ΚΟΡ λοιπόν είναι ένα κομμάτι από τη σχεδόν ολική ανακαίνιση που επιχειρείται στο ANFIELD και έχει ήδη ξεκινήσει νωρίτερα με τη βελτίωση της Centenary stand το 1942 και ακολούθησε το νέο ΚΟΡ το 1994. Το ΚΟΡ είναι αναμφισβήτητα η πιο διάσημη εξέδρα ποδοσφαιρικού γηπέδου όχι μόνο στη Βρετανία αλλά σε όλο τον κόσμο. Είναι ένα πολιτιστικό και κοινωνικό φαινόμενο και για κάποιους το τέλος του παραδοσιακού ΚΟΡ με τις θέσεις ορθίων αποτελεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.
Λογικά η αυξημένη ασφάλεια που παρέχει το νέο ΚΟΡ θα πρέπει να αυξήσει την προσέλευση του κόσμου μια και πρόκειται για μια από τις διασημότερες εξέδρες.
Τέλος σχετικά με τα απομεινάρια του παλιού ΚΟΡ μετά την ανακατασκευή η διοίκηση της Λίβερπουλ συμφώνησε να δωρίσει τα εναπομείναντα κομμάτια του στο βασιλικό πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Λίβερπουλ για τη συγκέντρωση οικονομικών πόρων.
Tο σύνθημα-σύμβολο
«Υοu'll never walk alone» (Δεν θα περπατήσεις ποτέ μόνη σου) είναι το τραγούδι-σήμα κατατεθέν των φίλων της ομάδας. Πρόκειται για ένα τραγούδι που ακούγεται σε όποιο γήπεδο του πλανήτη και αν παίζει η Λίβερπουλ, ένα τραγούδι που προκαλεί ρίγη συγκίνησης στους φιλάθλους και που έχει συνδεθεί με αυτή την ομάδα που τα έχει κατακτήσει σχεδόν όλα στην πλέον του ενός αιώνα ένδοξη ιστορία της.
Οι οπαδοί της Λίβερπουλ δεν αφήνουν ποτέ ... μόνη την ομάδα τους
Την πατρότητα αυτού του τραγουδιού διεκδικούν αρκετοί φίλαθλοι άλλων ομάδων, όπως αυτοί της Σέλτικ και της Φούλαμ, όμως χωρίς αμφιβολία είναι το τραγούδι που έχει ταυτιστεί, πλέον, με τη Λίβερπουλ. Πρόκειται για ένα τραγούδι, που πρωτoακούστηκε στο μιούζικαλ «Carousel», που έγινε χιτ από το Τζέρι Μάρσντεν και τους «Pacemakers» από το Λίβερπουλ και που από την δεκαετία του '60 αποτελεί το τραγούδι-σύμβολο για το Ανφιλντ.
You'll Never Walk Alone
When you walk through a storm
Hold your head up high,
And don't be afraid of the dark.
At the end of a storm,
There's a golden sky,
And the sweet silver song of a lark.
Walk on through the wind, Walk on through the rain,
Though your dreams be tossed and blown...
Walk on, walk on, with hope in your heart,
And you'll never walk alone... You'll never walk alone.
Walk on, walk on, with hope in your heart,
And you'll never walk alone...
You'll never walk alone.
Hold your head up high,
And don't be afraid of the dark.
At the end of a storm,
There's a golden sky,
And the sweet silver song of a lark.
Walk on through the wind, Walk on through the rain,
Though your dreams be tossed and blown...
Walk on, walk on, with hope in your heart,
And you'll never walk alone... You'll never walk alone.
Walk on, walk on, with hope in your heart,
And you'll never walk alone...
You'll never walk alone.
Η τραγωδία του Χίλσμπορο
Μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου και η μεγαλύτερη στην ιστορία της Λίβερπουλ αφού 95 οπαδοί της βρήκαν φρικτό θάνατο. Μια τραγωδία που ήρθε μόλις δύο ημέρες μετά την απόφαση της ΟΥΕΦΑ να επιτρέψει την επάνοδο των Αγγλικών ομάδων στα Ευρωπαϊκά κύπελλα μετά τα γεγονότα του Χέιζελ.
Ο εφιάλτης χτύπησε για 2η φορά μέσα σε 4 χρόνια, δείχνοντας ότι η μοίρα δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με την ομάδα του μεγάλου λιμανιού που έμοιαζε να καταδιώκεται από μια βαριά κατάρα.
Ήταν Σάββατο 15 Απριλίου του 1989. Στο στάδιο Hillsborough έδρα της Shefield Wednesday , η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε τη Nottingham Forrest, στον ένα από τους δύο ημιτελικούς του κυπέλλου Αγγλίας. Λίγο πριν από την έναρξη του αγώνα από μια μικρή πόρτα άρχισαν να συρρέουν υπεράριθμοι φίλαθλοι στο βόρειο πέταλο του γηπέδου, όπου ήταν οι συγκεντρωμένοι οι οπαδοί της Λίβερπουλ. Υπολογίζεται ότι μπήκαν πάνω από 3000 άτομα επιπλέον του ορίου χωρητικότητας. Το φρικτό αποτέλεσμα ήταν να υποχωρήσουν τα προστατευτικά κιγκλιδώματα μεταξύ εξέδρας και αγωνιστικού χώρου με συνέπεια να δημιουργηθεί πανικός. Άνθρωποι ποδοπατήθηκαν, ασφυκτιούσαν, πέθαναν. Ο αγώνας διεκόπη στο 6ο λεπτό και μπροστά τις κάμερες του BBC που μετέδιδε το ματς η παρέλαση της φρίκης και του θανάτου άρχιζε. Οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου έδειχναν ασθενοφόρα να πηγαινοέρχονται, φιλάθλους να περιφέρονται άσκοπα στο τεραίν, φορεία με νεκρούς και τραυματίες (ακόμα και τα πανώ χρησιμοποιήθηκαν ως φορεία), πανικόβλητα άτομα να σκαρφαλώνουν στο πάνω διάζωμα για να σωθούν και αστυνομικούς να πελαγοδρομούν στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν.
Τελικός απολογισμός 95 νεκροί στην πλειοψηφία τους παιδιά και πάνω από 200 τραυματίες με συντριπτικά κατάγματα του κρανίου ή του θώρακα, εσωτερική αιμορραγία ή βαθιά τραύματα από τα γαμψά σιδερένια κάγκελα που μπήκαν στο σώμα τους.
Αναμφισβήτητα η εισροή των υπεράριθμων οπαδών πολλοί από τους οποίους είχαν πλαστά εισιτήρια δημιούργησε την τραγωδία. Η αστυνομία του νότιου Yorkshire παραδέχθηκε ότι αυτή ήταν που είχε ανοίξει την μοιραία πόρτα και μπήκαν οι οπαδοί. Ο φύλακας του σταδίου Jack Stone είπε σε εφημερίδα ότι ο ίδιος όχι μόνο είχε αρνηθεί να ανοίξει η μήκους 5 μέτρων πόρτα αλλά και ότι είχε προειδοποιήσει την αστυνομία για το τι θα επακολουθούσε. Ο φίλαθλος Stefan Mitton δήλωσε στο ΒΒC ότι είδε δύο αστυνομικούς να ανοίγουν την πύλη παρά τις μάταιες εκκλήσεις του φύλακα.
Η πόλη του Λίβερπουλ κήρυξε επίσημο εβδομαδιαίο πένθος ενώ η ομώνυμη ομάδα ανέβαλε επ’αόριστον τους αγώνες της. Το επόμενο Σάββατο με τους ΄΄κόκκινους΄΄ να απέχουν ακόμα από τους αγώνες , η Άρσεναλ μαζί με την Έβερτον ανέβαλαν τους αγώνες τους σε ένδειξη συμπαράστασης στο δράμα της Λίβερπουλ. Εκείνη την ημέρα περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι απέδωσαν φόρο τιμής στην τραγωδία, κατά τη διάρκεια τω αγώνων της 35ηςAnfield, Hillsborough και City Ground κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην των άτυχων φιλάθλων. Και στις 3 πόλεις της Αγγλίας άναψαν οι κόκκινοι σηματοδότες των δρόμων και τα αυτοκίνητα σταμάτησαν ενώ ηχούσαν πένθιμα οι καμπάνες των εκκλησιών. αγωνιστικής του πρωταθλήματος. Όλα τα παιχνίδια άρχισαν στις 15:06 ώρα Βρετανίας ακριβώς δηλαδή την ώρα που σταμάτησε ο μοιραίος αγώνας. Στη σέντρα των γηπέδων
Tα γήπεδα. Anfield Road και Goodison Park ενώθηκαν συμβολικά με μια αλυσίδα που σχημάτισαν χιλιάδες κασκόλ της Λίβερπουλ και της Έβερτον. Παρά το γεγονός της ΄΄αιώνιας΄΄ διαμάχης μεταξύ των δύο ομάδων οι οπαδοί τους ενώθηκαν για να απομείνουν ένα ύστατο φόρο τιμής στους άτυχους συμπολίτες τους , που είχαν ξεψυχήσει στις εξέδρες του Hillsborough μια εβδομάδα πριν. Επίσης 200000 κόσμου συγκεντρώθηκαν μέσα και έξω από το μοναδικό γήπεδο που δεν θα διεξαγόταν αγώνας το Anfield Road. Την επόμενη μέρα Κυριακή απόγευμα 500000 λαού μαζεύτηκαν στο μνημόσυνο τραγουδώντας το ΄΄YOU’LL NEVER WALK ALONE΄΄ σε ένα μαυροφορεμένο Merseyside. Η Λίβερπουλ κατέθεσε το ποσό των 170000 δολαρίων σε ένα λογαριασμό που άνοιξε για τα θύματα και μέχρι την επόμενη μέρα οι καταθέσεις είχαν φτάσει τα 1,2 εκατομμύρια δολάρια.
Τα μέτρα ασφαλείας που πήρε η τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν άμεσα. Κατήργησε τα κιγκλιδώματα που μετέτρεπαν τα γήπεδα σε κλουβιά και τι θέσεις των ορθίων. Η Λίβερπουλ αν και δέχτηκε πρόταση από την Αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να δώσει το παιχνίδι με τη Νότιγχαμ στις 7 Μαϊου με συνέπεια να μετατεθεί ο τελικός στις 20 συζητούσε το ενδεχόμενο να αποχωρήσει από το θεσμό ως ένδειξη συμπαράστασης στους νεκρούς. Τελικά ύστερα από πιέσεις των οπαδών η ομάδα επέστρεψε στο κύπελλο αποφασισμένη να το κατακτήσει και να το αφιερώσει στα θύματα. Και έτσι έγινε. Κέρδισε 3-1 στον ημιτελικό του Old Trafford και έτσι έφτασε στο τελικό του Wembley απέναντι στη συμπολίτισα της Έβερτον. Οι ΄΄κόκκινοι΄΄ κερδίζουν 3-2 στην παράταση τηρώντας έτσι την υπόσχεση τους.
Στις 3.06 στις 15 Απριλίου κάθε χρόνο χιλιάδες οπαδοί της Λίβερπουλ από όλο τον κόσμο σταματούν για μια στιγμή από την καθημερινή τους ζωή και θυμούνται τους 96 οπαδούς που πέθαναν στο Hillsborough στην καταστροφή του 1989.
Ήταν η πιο δυσάρεστη μέρα του χρόνου για πολλούς οπαδούς της Λίβερπουλ. Παρά όλα αυτά, δεν ήταν η μοναδική μέρα που πολλοί φίλαθλοι σταματούν για μια στιγμή για να θυμηθούν ένα μεγάλο μέρος από ποδοσφαιρόφιλους που πήγαν να παρακολουθήσουν ένα ματς αλλά δεν γύρισαν ποτέ.
Τα ονόματα των θυμάτων αναγράφονται σε ειδικό μνημείο έξω από το Anfield Road μαζί με τις ηλικίες των ανθρώπων που πλήρωσαν με τη ζωή τους τη λαχτάρα να δουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα.
Το Hillsborough Memorial
Το ΄΄Hillsborough Memorial΄΄ δίπλα στις πύλες του Shankly είναι ένα μνημείο που αποτελείται από 2 στήλες με τα ονόματα των νεκρών και στη μέση μια άσβηστη φλόγα που συμβολίζει την άσβηστη μνήμη του Hillsborough. Καθημερινά περαστικοί και επισκέπτες αποθέτουν προσωπικά αντικείμενα με αφιέρωση για τα θύματα της μεγάλης τραγωδίας
Οι άνθρωποι που έχασαν την ζωή τους στις 15 Απριλίου 1989
John Alfred Anderson (62)
Colin Mark Ashcroft (19)
James Gary Aspinall (18)
Kester Roger Marcus Ball (16)
Gerard Bernard Patrick Baron (67)
Simon Bell (17)
Barry Sidney Bennett (26)
David John Benson (22)
David William Birtle (22)
Tony Bland (22)
Paul David Brady (21)
Andrew Mark Brookes (26)
Carl Brown (18)
David Steven Brown (25)
Henry Thomas Burke (47)
Peter Andrew Burkett (24)
Paul William Carlile (19)
Raymond Thomas Chapman (50)
Gary Christopher Church (19)
Joseph Clark (29)
Paul Clark (18)
Gary Collins (22)
Stephen Paul Copoc (20)
Tracey Elizabeth Cox (23)
James Philip Delaney (19)
Christopher Barry Devonside (18)
Christopher Edwards (29)
Vincent Michael Fitzsimmons (34)
Thomas Steven Fox (21)
Jon-Paul Gilhooley (10)
Barry Glover (27)
Ian Thomas Glover (20)
Derrick George Godwin (24)
Roy Harry Hamilton (34)
Philip Hammond (14)
Eric Hankin (33)
Gary Harrison (27)
Stephen Francis Harrison (31)
Peter Andrew Harrison (15)
David Hawley (39)
James Robert Hennessy (29)
Paul Anthony Hewitson (26)
Carl Darren Hewitt (17)
Nicholas Michael Hewitt (16)
Sarah Louise Hicks (19)
Victoria Jane Hicks (15)
Gordon Rodney Horn (20)
Kevin Daniel Williams (15)
Thomas Howard (39)
Thomas Anthony Howard (14)
Eric George Hughes (42)
Alan Johnston (29)
Christine Anne Jones (27)
Gary Philip Jones (18)
Richard Jones (25)
Nicholas Peter Joynes (27)
Anthony Peter Kelly (29)
Michael David Kelly (38)
Carl David Lewis (18)
David William Mather (19)
Brian Christopher Mathews (38)
Francis Joseph McAllister (27)
John McBrien (18)
Marion Hazel McCabe (21)
Joseph Daniel McCarthy (21)
Peter McDonnell (21)
Alan McGlone (28)
Keith McGrath (17)
Paul Brian Murray (14)
Lee Nicol (14)
Stephen Francis O'Neill (17)
Jonathon Owens (18)
William Roy Pemberton (23)
Carl William Rimmer (21)
David George Rimmer (38)
Graham John Roberts (24)
Steven Joseph Robinson (17)
Henry Charles Rogers (17)
Colin Andrew Hugh William Sefton (23)
Inger Shah (38)
Paula Ann Smith (26)
Adam Edward Spearritt (14)
Philip John Steele (15)
David Leonard Thomas (23)
Patrik John Thompson (35)
Peter Reuben Thompson (30)
Stuart Paul William Thompson (17)
Peter Francis Tootle (21)
JChristopher James Traynor (26)
Martin Kevin Traynor (16)
Kevin Tyrrell (15)
Colin Wafer (19)
Ian David Whelan (19)
Martin Kenneth Wild (29)
Arthur Horrocks (41)
Graham John Wright (17)
Colin Mark Ashcroft (19)
James Gary Aspinall (18)
Kester Roger Marcus Ball (16)
Gerard Bernard Patrick Baron (67)
Simon Bell (17)
Barry Sidney Bennett (26)
David John Benson (22)
David William Birtle (22)
Tony Bland (22)
Paul David Brady (21)
Andrew Mark Brookes (26)
Carl Brown (18)
David Steven Brown (25)
Henry Thomas Burke (47)
Peter Andrew Burkett (24)
Paul William Carlile (19)
Raymond Thomas Chapman (50)
Gary Christopher Church (19)
Joseph Clark (29)
Paul Clark (18)
Gary Collins (22)
Stephen Paul Copoc (20)
Tracey Elizabeth Cox (23)
James Philip Delaney (19)
Christopher Barry Devonside (18)
Christopher Edwards (29)
Vincent Michael Fitzsimmons (34)
Thomas Steven Fox (21)
Jon-Paul Gilhooley (10)
Barry Glover (27)
Ian Thomas Glover (20)
Derrick George Godwin (24)
Roy Harry Hamilton (34)
Philip Hammond (14)
Eric Hankin (33)
Gary Harrison (27)
Stephen Francis Harrison (31)
Peter Andrew Harrison (15)
David Hawley (39)
James Robert Hennessy (29)
Paul Anthony Hewitson (26)
Carl Darren Hewitt (17)
Nicholas Michael Hewitt (16)
Sarah Louise Hicks (19)
Victoria Jane Hicks (15)
Gordon Rodney Horn (20)
Kevin Daniel Williams (15)
Thomas Howard (39)
Thomas Anthony Howard (14)
Eric George Hughes (42)
Alan Johnston (29)
Christine Anne Jones (27)
Gary Philip Jones (18)
Richard Jones (25)
Nicholas Peter Joynes (27)
Anthony Peter Kelly (29)
Michael David Kelly (38)
Carl David Lewis (18)
David William Mather (19)
Brian Christopher Mathews (38)
Francis Joseph McAllister (27)
John McBrien (18)
Marion Hazel McCabe (21)
Joseph Daniel McCarthy (21)
Peter McDonnell (21)
Alan McGlone (28)
Keith McGrath (17)
Paul Brian Murray (14)
Lee Nicol (14)
Stephen Francis O'Neill (17)
Jonathon Owens (18)
William Roy Pemberton (23)
Carl William Rimmer (21)
David George Rimmer (38)
Graham John Roberts (24)
Steven Joseph Robinson (17)
Henry Charles Rogers (17)
Colin Andrew Hugh William Sefton (23)
Inger Shah (38)
Paula Ann Smith (26)
Adam Edward Spearritt (14)
Philip John Steele (15)
David Leonard Thomas (23)
Patrik John Thompson (35)
Peter Reuben Thompson (30)
Stuart Paul William Thompson (17)
Peter Francis Tootle (21)
JChristopher James Traynor (26)
Martin Kevin Traynor (16)
Kevin Tyrrell (15)
Colin Wafer (19)
Ian David Whelan (19)
Martin Kenneth Wild (29)
Arthur Horrocks (41)
Graham John Wright (17)
Χέιζελ: Μια μέρα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ (29 Μαϊου 1985)
Αν η 15η Απριλίου είναι η πιο δυσάρεστη μέρα στην ιστορία του συλλόγου τότε η 29η Μαϊου είναι σίγουρα η χειρότερη. 24 περίπου χρόνια έχουν περάσει από τότε όταν 39 φίλαθλοι πέθαναν όταν ένας τοίχος κατέρρευσε στο στάδιο. Heysel του Βελγίου. Μια από τις καλύτερες νύχτες στην ιστορία του συλλόγου μετατράπηκε σε εφιάλτη. Μόλις η αποστολή της Λίβερπουλ έφευγε από τις Βρυξέλλες άφηνε το 5ο Ευρωπαϊκό κύπελλο και οι οπαδοί της γύρναγαν στην Αγγλία έχοντας στο μυαλό τους τον θάνατο 38 Ιταλών και ενός Βέλγου... Η Γιουβέντους κέρδισε 1-0 τη Λίβερπουλ και πήρε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Σε ένα ματς που κάνεις δεν θα θέλει να θυμάται.
Οι προπονητές στην ιστορία της Λίβερπουλ
1892-96 John McKenna / William Barclay
1896-1915 Tom Watson
1915-20 -
1920-23 David Ashworth
1923-28 Matt McQueen
1928-36 George Patterson
1936-50 George Kay
1951-56 Don Welsh
1956-59 Phil Taylor
1959-74 Bill Shankly
1974-83 Bob Paisley
1983-85 Joe Fagan
1985-91 Kenny Dalglish
1991/94 Graeme Souness
1994-98 Roy Evans
1998 Roy Evans / Gérard Houllier
1998- 2004 Gérard Houllier
2004-2010 Rafa Benitez
2010-2011 Roy Hodgson
2010-2011 Kenny Dalglish
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ
Διεύθυνση Γηπέδου : Anfield Road, Liverpool L4 OTH
Τηλέφωνα Τμήμα Διοίκησης :0044-151-2632361
Πληροφορίες εισητιρίων - αγώνων :0044-151-260999
Γραφείο Εισητιρίων :0044-151-2608680
Εμπορικό Κατάστημα Συλλόγου :0044-151-2631760
Τμήμα Πωλήσεων & Μάρκετινγκ :0044-151-2639199
Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων :0044-151-2632361
Τμήμα άμεσης εξηπυρέτησης αλληλογραφίας :0044-151-2601515
Ξενάγηση Μουσείου & Γηπέδου :0044-151-2606677
Επίσημο κλαμπ οπαδών (ΟSC) :0044-8707020208
Διοίκηση
Ιδιοκτήτες: John W. Henry & Tom Werner (New England Sports Ventures)
Πρόεδρος: Tom Werner
Επίτιμος Πρόεδρος : D.R. Moores
Προπονητής Ομάδας :Kenny Dalglish
Παρατσούκλι ομάδας : "κόκκινοι" ή "pool"
Χρώματα εμφάνισης : Ολα κόκκινα
Χωρητικότητα Γηπέδου : 45,370
Διαστάσεις Γηπέδου : 110 x 74 yards
Τα ρεκόρ
Ρεκόρ Προσέλευσης Θεατών : 61,905 με Γουλβς Wolves, 4ος γύρος Κυπέλου στις 2-2-1952
Ρεκόρ νίκης σε αγώνα Πρωταθλήματος : 10-1 με Ρόδεραμ, Β Κατηγορία στις 18-2-1896
Ρεκόρ νίκης σε διοργάνωση κυπέλου : 11-0 με Στρόμσγκοντσετ, Κύπελλο κυπελλούχων, 1ος γύρος, 1ο παιχνίδι στις 7-9-1974
Περισσότερα γκολ σε μία σεζόν : 106, Β Κατηγορία το 1895-96
Περισσότερα γκόλ πρωταθλήματος από παίκτη σε μία σεζόν : 41, R. Hunt το 1961-62
Περισσότερα γκόλ πρωταθλήματος από παίκτη σε σύνολο : 245, R. Hunt απο το 1959 μέχρι το 1969
Περισσότερες συμμετοχές στο πρωτάθλημα : 640 I. Callaghan απο το 1960 μέχρι το 1978
ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ: 18
1900-01, 1905-06, 1921-22, 1922-23, 1946-47, 1963-64, 1965-66, 1972-73, 1975-76,
1976-77, 1978-79, 1979-80, 1981-82, 1982-83, 1983-84, 1985-86, 1987-88, 1989-90.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ Β ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: 4
1893-94, 1895-96, 1904-05, 1961-62
ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ : 11 ΦΟΡΕΣ
1898-99, 1909-10, 1968-69, 1973-74, 1974-75, 1977-78, 1984-85, 1986-87, 1988-89, 1990-91,2001-02.
ΚΥΠΕΛΛΑ ΑΓΓΛΙΑΣ : 7
1965, 1974, 1986, 1989, 1992, 2001, 2006
ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΚΥΠΕΛΛΟΥ : 6 ΦΟΡΕΣ
1914, 1950, 1971, 1977, 1988, 1996
ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ (LEAGUE CUP / MILK CUP / COCA COLA CUP / WORTHINGTON CUP): 9 ΦΟΡΕΣ
1981, 1982, 1983, 1984, 1995, 2001,2003, 2006, 2012
ΦΙΝΑΛΙΣΤ (LEAGUE CUP / LITTLEWOODS CUP) : 2 ΦΟΡΕΣ
1978, 1987
ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ ΑΓΓΛΙΑΣ (CHARITY SHIELD) : 9 ΦΟΡΕΣ
1966, 1974, 1976, 1979, 1980, 1982, 1988, 1989, 2001
ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ ΑΓΓΛΙΑΣ (CHARITY SHIELD) : 5 ΦΟΡΕΣ
1964, 1965, 1977, 1986, 1990
ΚΥΠΕΛΛΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ - ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ : 5 ΦΟΡΕΣ
1977, 1978, 1981, 1984, 2005
ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ : 2 ΦΟΡΕΣ
1985, 2007
ΚΥΠΕΛΛΑ UEFA : 3
1973, 1976, 2001
ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ : 1 ΦΟΡΑ
1966
ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ : 2
ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ : 2
1977,2001
ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΠ : 2 ΦΟΡΕΣ
1978, 1984
ΦΙΝΑΛΙΣΤ ΔΙΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ : 3 ΦΟΡΕΣ
1981, 1984, 2005
.jpg)
.jpg)
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου