REDprofessor7: ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΞΑΝΑ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !!!

Για το λαό του Ολυμπιακού κάθε πρωτάθλημα έχει τη χάρη του. Τη δική του, ξεχωριστή δόση από ΝΤΕΛΙΡΙΟ. Κάθε πρωτάθλημα, είναι γλυκό, είναι απολαυστικό. Είναι η επιβεβαίωση της αίσθησης, του να είσαι ΠΡΩΤΟΣ. Ο ένας και μοναδικός, Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ. Αυτή η ευχάριστη συνήθεια, που μόνο το «ερυθρόλευκο» κοινό έχει την τύχη – από τα γεννοφάσκια του – να τη ζει και να τη χαίρεται.

Δεν ξέρω αν το φετινό πρωτάθλημα ήταν το δυσκολότερο, το καλύτερο, το πιο ΜΑΓΚΙΟΡΙΚΟ, για να το χαρούμε παραπάνω, για να το αξιολογήσουμε ξεχωριστά και ιδιαίτερα. Κι άλλοι τίτλοι – ειδικά από τούτους εδώ τους πιο σύγχρονους, στην απόλυτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ του Θρύλου με τα 14 τρόπαια στα τελευταία 16 χρόνια – κατακτήθηκαν κάτω από αντιξοότητες, εμπόδια που φάνταζαν ανυπέρβλητα, αλλά που στο φινάλε πάλι στήθηκε η «ερυθρόλευκη» φιέστα.

Σάμπως το πρωτάθλημα με το… θάψιμο του τριφυλλιού στη Ριζούπολη ή το 4-3 επί της ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ επί Λεμονή, ήταν απλές υποθέσεις; Ούτως ή άλλως, όταν μιλάς για πρωταθλήματα, μιλάς για την ΕΝΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Ολυμπιακού. Αναφέρεσαι σε «χρυσές» ποδοσφαιρικές σελίδες, που αφού λάμπουν όλες τους, ποια να σου πρώτο-χτυπήσει στο μάτι να την ξεφυλλίσεις με παραπανίσια προσοχή;

Όλες ίδιες είναι. Όλες σπουδαίες, που υπογράφουν τα κατορθώματα και τους θριάμβους τουΘΡΥΛΟΥ του ελληνικού ποδοσφαίρου και αθλητισμού. Κάθε τρόπαιο τίτλου είναι σαν ένα… παιδί μιας οικογένειας, η οποία το αγαπάει το ίδιο με το προηγούμενο που ήρθε στον κόσμο χρονικά, με το πρώτο, με το δεύτερο, με το επόμενο και πάει λέγοντας…

Σίγουρα η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε – γιατί είναι ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΙΣΠΑΝΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ,φέροντας αγωνιστική σφραγίδα δική του, είναι με την υπογραφή της επιθετικής φιλοσοφίας του –κόβει πρώτη το νήμα μετά από επίπονη προσπάθεια. Ύστερα από μια σεζόν όπου ο αντίπαλος κράτησε καιρό τη θέση του οδηγού της αμαξοστοιχίας, αλλά που στο τέλος της διαδρομής… βούτηξε στο κενό πηδώντας από το τρένο, μη αντέχοντας στην πίεση.

Θα σταθώ στα λόγια του Βασίλη Τοροσίδη μετά τη λήξη του ματς στο Αγρίνιο. «Είχαμε διάρκεια υπό συνθήκες μιας πολύ δύσκολης χρονιάς με συνεχείς αγώνες» είπε ο «Τόρο» κι αυτό έχει την πολύ μεγάλη σημασία του.

Ότι ο Θρύλος έπαιξε θαυμάσιο έως εκπληκτικό ποδόσφαιρο και ήταν ΜΑΚΡΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ, ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ και ΠΟΙΟΤΙΚΟΤΕΡΗ ομάδα, απέχοντας… έτη φωτός από τις υπόλοιπες, είναι μια καθομολογούμενη (κι από εχθρούς) διαπίστωση.

Ότι έχει την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ (με παραγωγικότητα 20 γκολ διαφορά από τους πράσινους) καιΑΜΥΝΑ, ότι πρωτεύει σε κάθε ΟΥΣΙΩΔΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ της SuperLeague, ότι διαθέτει στις τάξεις του τον ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΚΟΡΕΡ, Κέβιν Μιραλάς, ότι σημειώνει ρεκόρ σερί νικών και απαραβίαστης εστίας, κλπ. είναι τα επιπλέον ΣΤΟΙΧΕΙΑ της αδιαφιλονίκητης ΥΠΕΡΟΧΗΣ του έναντι ΟΛΩΝ! 

YΓ 1: Μήνες ολόκληρους έπαιζε ανελλιπώς παιχνίδια, εντός-εκτός συνόρων, με την πλάτη στον τοίχο. Και προ και μετά Δεκεμβριανών εορτών. Από Κυριακή σε Πέμπτη, ξανά σε Κυριακή, ειδικά το τελευταίο δίμηνο. Και δεν άντεξε απλά, ΠΡΩΤΕΥΣΕ. Κι αν δεν ήταν εκείνο το καταραμένο τελευταίο 10άλεπτο με την Μέταλιστ, είμαι σίγουρος ότι και το… τρίτο καρπούζι μια χαρούλα θα το βόλευε στη μασχάλη

YΓ 2: Πρόεδρος και διοίκηση. Ευμάρεια, οργάνωση, σχέδιο, πρόγραμμα, εφαρμογή. Και ασφαλώς, την πίστη στον προπονητή. Ακόμα και στα δύσκολα. Εκεί που το καράβι πήγε να… μπάσει νερά, ο ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗΣ Βαγγέλης Μαρινάκης, έδωσε ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ προσήλωσης στο έργο και την αξία του προπονητή. Ο ηγέτης του Ολυμπιακού ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ, γιατί ο Ερνέστο τον δικαίωσε, γιατί τώρα... Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟ 39ο. Έτσι απλά.