REDprofessor7: ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ "ΠΕΣΕΙΣ", ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ !!!

Καλησπέρα σύγγαυροι.
Ο βασιλιάς του ελληνικού αθλητισμού, που δεν είναι άλλος από τον κορυφαίο σύλλογο της χώρας, τον Ολυμπιακό μας, επέστρεψε και μάλιστα με τρόπο εκκωφαντικό. Με τρεις μάγκικες, πανάξιες και ολοκάθαρες νίκες επί του Παναθηναϊκού η νεανική και διψασμένη ομάδα του Θρύλου επανήλθε στον θρόνο της και δηλώνει αποφασισμένη να ξαναζήσει νέες επιτυχίες και τα επόμενα χρόνια που θα την καθιερώοσυν στην συνείδηση ολόκληρης της Ευρώπης. Αποδεικνύεται με τον πιο τρανό τρόπο ότι οι μεγάλες ομάδες δεν πεθαίνουν ποτέ, ακόμα και όταν πιάσουν πάτο. Θα έρθει η στιγμή που θα σταθούν και πάλι στα πόδια τους.



ΜΕ "ΔΥΟ" ΛΕΞΕΙΣ
Αυτή η μαγική σεζόν (2011-2012) ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τους ερυθρόλευκους. Ύστερα από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας στην Πόλη, οι Πειραιώτες επέστρεψαν και στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος μετά από 15 χρόνια ξηρασίας, κατακτώντας το 10ο τρόπαιο της ιστορίας τους στην διοργάνωση. Ο Ολυμπιακός είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ δίκαια, καθαρά και πειραιώτικα! Ο Θρύλος κέρδισε με 82-76 τον Παναθηναϊκό στο πέμπτο τελικό των play-offs στο "πυρακτωμένο" ΣΕΦ, στο οποίο οι οπαδοί του δημιούργησαν μία "καυτή" ατμόσφαιρα και με 3-2 νίκες στη σειρά πήρε πανάξια και παλικαρίσια τον φετινό τίτλο, σε ένα από τα πιο αντρίκεια Πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει ποτέ σύλλογος στον θεσμό.


Ο ΑΓΩΝΑΣ
Ο Ολυμπιακός κατάφερε να ελέγξει από το ξεκίνημα του αγώνα το παιχνίδι, πήρε από νωρίς κεφάλι στο σκορ, με την διαφορά να φτάνει και στο +17 (48-31) στο 19', η οποία στη συνέχεια αυξομειωνόταν συνεχώς έως το τέλος. Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε δύο φορές, πρώτα πραγματοποιώντας στο ματς ένα 13-0 σερί στην επανάληψη (48-44), με τους Πειραιώτες να "ξυπνούν" και να εκτοξεύουν και πάλι την διαφορά με τρίποντο του Σπανούλη στο +14 (70-56). Η δεύτερη ήταν 2'30'' πριν την λήξη της αναμέτρησης, με τον Περπέρογλου να μειώνει απ' την περιφέρεια (80-76), αλλά οι Πειραιώτες έδειξαν ψυχραιμία στο τέλος και έφτασαν στην επικράτηση με 82-76. Ο μεγάλος αρχηγός, Βασίλης Σπανούλης, οδήγησε εκ του ασφαλούς τους συμπαίκτες του κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης και με 24 ολόκληρους πόντους (3/6τρ) διέλυσε τα αμυντικά συστήματα των πρασίνων, οδηγώντας στην... απόγνωση τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Άξιοι συμπαραστάτες του συγκλονιστικού Red-Bill, ο οποίος έβγαλε και την γλώσσα του καθώς πανηγύριζε (βλέπε φωτό) ύστερα από εύστοχο τρίποντο όταν και διαμόρφωσε το 70-56 , ήταν ο μαχητικός Γιώργος Πρίντεζης (14π,7ρ, 1κλ.), ο ψύχραιμος Έισι Λο (10π, 2ασ.) και ο αποφασισμένος Κώστας Παπανικολάου (8π, 7ρ, 1ασ, 1κλ.).


ΣΚΕΨΕΙΣ
Αναλογιζόμενος την πορεία αυτής της ομάδας τώρα που κόπασαν κάπως οι πανηγυρισμοί σκέπτομαι τα στάδια που πέρασε αυτή η ομάδα μέχρι σήμερα. Σκέπτομαι την γκρίνια του καλοκαιριού, την αμφισβήτηση του φθινοπώρου, τις κρυφές ελπίδες του χειμώνα, τα χαμόγελα της πρόκρισης στο φάιναλ φορ, την κλοπή που υπέστη η ομάδα μας στον Τελικό Κυπέλλου, την γλυκιά μέθη απο την κατάκτηση του Ευρωπαικού τροπαίου και την αποθεωτική κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδος.

Ρίχνω μια ματιά πίσω μου αδέρφια και βλέπω τον Ολυμπιακό του χθές, έναν Ολυμπιακό-αποπαίδι του συστήματος, μια ομάδα που χαρακτηρίστηκε με το έτσι θέλω κάποιων σαν έκπτωτη, που καταδικάστηκε σε αφαίρεση αθλητικών δικαιωμάτων απ το σάπιο πράσινο παρακράτος που βασίλευε έχοντας για έρεισμα την αθλητική και διαιτητική ηγεσια.

Αναλογιζομαι πόση βρωμιά αντιμετώπισε αυτή η ομάδα, πόση μπόχα, πόση αλητεία, πόση απαξίωση, πόσο άδικα της φέρθηκε το σάπιο πράσινο οικοδόμημα όλα αυτά τα χρόνια. Πόσο λάσπη δέχτηκαν αυτοί οι μάγκες Πρόεδροι που ακόμα και στα δύσκολα αρνήθηκαν να βάλουν χέρι στο "μέλι" και ποτέ δεν έγιναν σαν τους άλλους, ποτέ δεν σκέφτηκαν να λειτουργήσουν "ως είθισται" και λοιδωρήθηκαν γι αυτό ακόμα κι από φιλάθλους της ομάδας που τους ζητούσαν επιτακτικά να φύγουν επειδή άκουσον άκουσον δεν ήταν σάπιοι άνθρωποι, επειδή δεν πήγαν με το σύστημα, επειδή ήθελαν ο Ολυμπιακός πρωτίστως να κατακτήσει το Πρωτάθλημα της Αλήθειας και έπειτα τους μπασκετικούς τίτλους που άξιζε.

Αυτά τα παιδιά που υστερούσαν σε εμπειρίες, που δεν κουβαλούσαν μεγάλα ονόματα και δεν είχαν τεράστια συμβόλαια. Είχαν όμως πάθος για διάκριση, αγωνιστικό εγωισμό, μεγάλη καρδιά και ακόμα μεγαλύτερη θέληση. Έμπαιναν στο γήπεδο για να νικήσουν ή να πεθάνουν, ενωμένοι όλοι σαν μία γροθιά, έτοιμοι να παλέψουν με τα κάθε λογής θηρία. Το έδειξαν στα παιχνίδια κόντρα στους Ιταλούς, το έδειξαν στα ντέρμπι του πρωταθλήματος και στον τελικό του κυπέλλου κόντρα στους βάζελους, το έδειξαν στην Πόλη κόντρα στους Καταλανούς και στους Ρώσους. Και κράτησαν το … καλύτερο για το τέλος. Αφού τα τρία καθοριστικά διαιτητικά λάθη, στις τελευταίες φάσεις του δεύτερου τελικού, τους στέρησαν το break στη σειρά των τελικών, αφού το επιστημονικό σφαγείο του τέταρτου τελικού οδήγησε τη σειρά σε πέμπτο παιχνίδι, σ’ αυτό πλέον κατέβηκαν αποφασισμένοι να δείξουν τα "φρύδια" τους και το έκαναν "φόρα-παρτίδα".

ΕΜΕΤΟΣ
Διάβασα και άκουσα να λένε κάποιοι αλλόθρησκοι ότι αδικήθηκαν απο την διαιτησία και ότι οι περιγραφές αγώνων από την ΕΡΤ ήταν επιλεκτικές και σκέπτομαι πόσο δίκιο έχει ο σοφός λαός που λέει: "Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι". Ποιοί διαιτητές και ποια ΕΡΤ ρε κατάπτυστα σιχαμερά ερπετά; 15 χρόνια τώρα συνηθήσατε στο 90-10 και σας κακόπεσε το 70-30 ε; Ανέκαθεν αυτοί ήσασταν, αυτοί είστε και αυτοί θα είστε μια ζωή και εις τους αιώνας των αιώνων. Είναι στο dna σας η κλεψιά, η μπόχα, η βρώμα και η δυσωδία.

Όσο για τις τηλεοπτικές μεταδόσεις της ΕΡΤ ένα πράγμα έχω να πω. ΣΙΧΑΜΑΤΑ !!! Βδεληρά σιχαμερά ερπετά επι σειρά ετών αβαντάριζαν και αποθέωναν τον Εξαπτέρυγο ενώ παράλληλα απαξίωναν και λοιδωρούσαν τον Ολυμπιακό ο οποίος έπαιζε ΜΟΝΟΣ του εναντίον ΟΛΩΝ. Πόσες φορές κλείσαμε τον ήχο της τηλεόρασης όλα αυτά τα χρόνια για να μην ακούμε τον κρυπτοομοφυλόφιλο σχολιαστή να αποθεώνει τους κοιλιακούς του Διαμαντίδη; Πόσες φορές πήγαμε να ξεράσουμε όλα αυτά τα χρόνια βλέποντας να γίνονται γαργάρα οι αμφισβητούμενες φάσεις που αδικούσαν τον Ολυμπιακό και αντί αυτών να ακούμε πόσο "επάξια" ο Εξασφύριχτρος απέκτησε τη φήμη του; ΠΟΣΕΣ;

AΠΟΤΙΜΗΣΗ
Το κέρδος του Ολυμπιακού μας αδέρφια μου δέν είναι μόνο η χαρά του Πρωταθλητή, δεν είναι μόνο η ηθική ικανοποίηση του ότι μετά από 15 χρόνια κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλο εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Το κέρδος του μπασκετικού Ολυμπιακού μας είναι οτι ξανακέρδισε τη "χαμένη" του αίγλη, ξανακέρδισε τον κόσμο του, ξανακέρδισε την έδρα του, ξανακέρδισε την Ιστορία του που του την είχαν επιμελώς κλέψει πολλάκις εις το παρελθόν οι "ιθύνοντες" του αθλήματος και της ΚΕΔ. 

Δεν αποκαταστάθηκε απλά μια ιστορική αδικία αδέρφια μου, δεν πήραμε κάτι που αξίζαμε απλά, δεν κατακτήσαμε απλά μια κορυφούλα. Το όλο νόημα της φετινής πορείας του Ολυμπιακού εκτός από την αθλητική του έννοια λαμβάνει και έναν χαρακτήρα του τύπου "Μάθημα Ζωής", το όλο επίτευγμα αυτής της ομάδας είναι μια ιερή παρακαταθήκη προς όλους ανεξαρτήτως οπαδικών αισθημάτων και χρωματισμών. Είναι ένα μάθημα ήθους, θέλησης, ανδρείας, μαγκιάς, αυταπάρνησης, θάρρους, αρετής, ιδανικών, αξιών, πολιτισμού. Είναι μια παρακαταθήκη ζωής που μας δείχνει τον δρόμο για πολλά θέματα αν συνυπολογίσουμε και τις συγκυρίες που περνάει η Πατρίδα μας. 

Η ιστορία αδέλφια μου επαναλαμβάνεται, ο Ολυμπιακός μας σαν άλλος μυθικός Φοίνικας αναγεννήθηκε από την τέφρα που τον είχε βυθίσει το σάπιο παρακράτος που λυμαινόταν το Ελληνικό Μπασκετ επι μια 15ετία και ακμάζει, ανθίζει, αποδίδει, φουντώνει και στέλνει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση:

               Tι κι αν τα προγνωστικά είναι εναντίον σου; Η ψυχή και η καρδιά μετράει.

               Τι κι αν σε λοιδωρούν οι αντίπαλοί σου; Η θέληση πάντοτε κερδίζει.

               Τι κι αν σε αδίκησαν τόσες φορές; Συνεχίζεις να πολεμάς και νικάς.

               Τι κι αν κάποτε γονατίσεις; Ποτέ σου μην τα παρατήσεις.

               Τι κι αν έκλαψες κι αν πόνεσες; Μη σταματάς να μάχεσαι.

               Τι κι αν κάποτε πληγωθείς; Οι πληγές σου είναι τα παράσημά σου.

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ "ΠΕΣΕΙΣ", ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ 

                                                                                                                                 ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ-7