Βάλτε τέλος στην προπαγάνδα τους (Μέρος B')

Μέρος δεύτερο για την προπαγάνδα των δήθεν αντικειμενικών. Στο πρώτο μέρος επικεντρωθήκαμε αποκλειστικά στο ποδοσφαιρικό αγωνιστικό κομμάτι. Σε αυτό θα δώσουμε βάση στο ηθικό κομμάτι, το οποίο κατά την γνώμη μου είναι περισσότερο σημαντικό από το αγωνιστικό.


Διότι στο αγωνιστικό δικαιολογείται η ασχετοσύνη, στην ηθική όμως μέτρα και σταθμά δεν χωρούν ούτε πρέπει να υπάρχουν. Βασική αρχή κάθε δημοσιογράφου η ύπαρξη ηθικών αξιών. Εφόσον, οι "αντικειμενικοί" δεν διέπονται από ηθικές αξίες, για μένα δεν θεωρούνται καν δημοσιογράφοι αλλά
γραφιάδες με βήμα λόγου. Όταν απουσιάζει η ηθική από τον λόγο κάποιου, ειδικά όταν αυτός αποτελεί δημόσιο πρόσωπο, αυτόματα γίνεται επικίνδυνος για τουςγύρω του.

Σημαντικό φαινόμενο ηθικής, ίσως το σημαντικότερο για την σημερινή εποχή, ειδικά στην χώρα μας, θεωρείται η βία στα γήπεδα. Ας το προσεγγίσουμε σιγά σιγά όμως, από την δημιουργία της βίας μέχρι αυτή να βρεθεί στα γήπεδα, αναφορικά με τα ΜΜΕ. Πρέπει καταρχάς να μιλήσουμε για ευθύνες ή ηθικούς αυτουργούς. 

Κατά την προσωπική μου άποψη, το ίδιο μερίδιο ευθύνης καταλογίζεται τόσο στο δημοσιογράφο που ωθεί εμμέσως με τα γραπτά του σε φαινόμενα άμμετρου φανατισμού και βίας, όσο και στον αναγνώστη που θα το διαβάσει χωρίς να το "φιλτράρει", χωρίς να το κρίνει, αντιθέτως θα το αφομοιώσει σαν μαγνητόφωνο. Πιο απλά, φέρνοντας ως παράδειγμα από την καθημερινότητα, λέμε πως την ίδια ευθύνη έχει εκείνος που περιέλουσε με βενζίνη ένα κτίριο με εκείνον που πέταξε το αναμμένο σπίρτο.

Όταν όμως η βία περάσει στον αγωνιστικό χώρο, ως αποτέλεσμα ελλιπούς ή καλύτερα μηδενικής πρόληψης από τους αρμόδιους φορείς (συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ), τότε όλοι την τελευταία στιγμή αναρωτιόμαστε το γιατί. Σε αυτήν την περίπτωση, το μόνο που μας απομένει να κάνουμε είναι να καταδικάζουμε όλα ανεξαιρέτως τα φαινόμενα βίας, απ' όπου και αν προέρχονται. 

Παρ' όλα αυτά, σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα ξαναβλέπουμε μονόπλευρη προσέγγιση από τους επίδοξους "εξυγιαντές", "Πόντιους Πιλάτους", "τοποτηρητές της ευγενούς άμιλλας" του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με την ευκολία που καταδικάζουν την βία στο "Καραϊσκάκης" ή γενικά σε αγώνες του Ολυμπιακού, με την ίδια ευκολία αποσιωπούν εσκεμμένα όλα τα υπόλοιπα επεισόδια που γίνονται σε άλλες έδρες. 

Δεν χωρούν μέτρα και σταθμά όταν έχουμε να κάνουμε με την βία στα γήπεδα. Όπως καταδικάζετε όσα συμβαίνουν στο "Καραϊσκάκης", θα καταδικάσετε και την άνανδρη επίθεση στον διαιτητή Ευθυμιάδη στην Λεωφόρο από τον τότε πρόεδρο του Παναθηναϊκού, Άγγελο Φιλιππίδη (ξέρετε, αυτόν που "ρήμαξε"το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) και τους άλλους τραμπούκους και τα αίσχη στην Τούμπα (μη διακοπή αγώνα, επίθεση στην αποστολή του Ολυμπιακού από ψευτόμαγκες τραμπούκους) στον αγώνα Κυπέλλου, όπου τα ρεζιλίκια έφτασαν στο εξωτερικό. 

Το χαβά τους οι "αντικειμενικοί", την ίδια καραμέλα "όλα γίνονται μόνο στο Φάληρο". Για να γίνουμε εμείς πιο σαφείς. Όλα αυτά τα ντροπιαστικά γεγονότα οπουδήποτε λαμβάνουν χώρα τα καταδικάζουμε, δεν ψάχνουμε συγκρίσεις.

Επιπροσθέτως, πολύ σημαντικό ζήτημα ηθικής στα ΜΜΕ που δεν το τηρούν οι "αντικειμενικοί" είναι η διαχώριση των καθηκόντων τους. Δεν κατάλαβα ποτέ την ύπαρξη του όρου οπαδικός δημοσιογράφος, ούτε την χρησιμότητά του. Ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι αμερόληπτος. Βέβαια για Ελλάδα μιλάμε, άρα όλα πάνε στράφι. 

Εδώ βλέπουμε να προσπαθούν όλοι να στηρίξουν τις ομάδες τους με το να γίνονται περισσότερο οπαδοί (δημοσιογράφοι όποτε τους συμφέρει), υποβαθμίζοντας τον αντίπαλο, απορρίπτοντας πολλές φορές τον σεβασμό, υπερβαίνοντας τους ηθικούς φραγμούς, κάνοντας κατάχρηση της ελευθερίας του λόγου. Καταφεύγουν σε λασπολογίες (το γνωστό ρητό Λάσπη, λάσπη όλο και κάτι θα μείνει" δεν βγήκε τυχαία"), εμμετικά σχόλια (...ενώ την ίδια στιγμή απαιτούν κόσμιο κοινό!), αφήνοντας υπονοούμενα (έχουμε διαβάσει υπονοούμενα για αναβολικά), χωρίς αποδείξεις. Το μόνο που καταφέρνουν? 

Δηλητηριάζουν περισσότερο την συνείδηση του αναγνώστη. Αν ήμασταν σε χώρα που τα πάντα λειτουργούν σωστά, τότε οι συγκεκριμένοι όχι απλά δεν είχαν βήμα λόγου, ούτε σκουπιδιάρηδες με προκήρυξη στον Δήμο δεν θα γίνονταν.

Θα έβαζα και μία τελευταία κατηγορία, η οποία ναι μεν παρεκκλίνει από την κατηγορία των ΜΜΕ, τείνει όμως να συμπεριληφθεί προς αυτήν την κατεύθυνση λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αναφέρομαι στους αθλητές. Μερικοί από αυτούς, στα κοινωνικά δίκτυα επιδιώκουν να επιτελέσουν τον ρόλο του οπαδικού αρχηγού, σχολιάζοντας την επικαιρότητα, ταυτόχρονα δε να καθοδηγήσουν την μάζα με το να κάνουν υποδείξεις. Για μένα, δουλειά τους είναι να ασχολούνται περισσότερο με το επάγγελμά τους και να μιλούν λιγότερο.

Εδώ λοιπόν τελείωσαν τα κείμενα για τα "αντικειμενικά" ΜΜΕ, τα οποία υποκρίνονται πως ενδιαφέρονται για την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου, να παίζεται το παιχνίδι επί ίσοις όροις, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να συκοφαντούν και να λασπολογούν τον Ολυμπιακό. Συνοψίζοντας την φράση του Χριστόδουλου: "Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".

Ας ελπίσουμε από εδώ και στο εξής, ο κάθε φίλος του Ολυμπιακού που τους διαβάζει να μην αφομοιώνει άκριτα τα όσα γράφουν αλλά να τα δει επιτέλους με μια πιο κριτική ματιά, να ψάξει να βρει την αλήθεια ανάμεσα στις αράδες.