ΠΩΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ;

Σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με τον Ολυμπιακό της επόμενης σεζόν, αν και ξέρω πως άρθρα σαν αυτά δεν κάνουν καλό σε κανέναν, ειδικά όταν δεν έχουμε παίξει ακόμα 2 ντέρμπυ και δεν έχουμε κατακτήσει το κύπελλο. Από την άλλη βέβαια, το φλέγον θέμα του κάθε καλοκαιριού, ειδικότερα των τελευταίων, είναι το μεταγραφικό πλάνο της ομάδας μας, αλλά και η παρέλαση ονομάτων που παρατηρείται από τα MEDIA και διάφορους –ας πούμε- δημοσιογράφους. 


Και εδώ έρχομαι εγώ, να αναρωτηθώ: «Πως θέλω τον Ολυμπιακό τη νέα σεζόν; »
«Με περισσότερους έλληνες και λιγότερους δανεικούς!» θα πει κάποιος πάνω στον ενθουσιασμό του προφανώς. Μαζί σου αδερφέ, και εγώ θα προτιμούσα όχι 8 αλλά 11 Έλληνες παίκτες στην ενδεκάδα του ΘΡΥΛΟΥ ΜΑΣ. Σκεφτείτε όμως, πόσο εφικτό είναι αυτό; Έχει την υπομονή ο μέσος γαύρος να δωθεί πίστωση χρόνου στους μικρότερους και στη νέα φουρνιά; Τα “golden boys” των ακαδημιών είναι παράλογο να αξίζουν όλα μια θέση στην πρώτη ομάδα, αλλά ξαναλέω, αντέχει ο μέσος γαύρος να συμπληρωθούν από αυτούς τα κενά και όχι από μεταγραφές; Η απάντηση νομίζω πως είναι ΌΧΙ για τους περισσότερους. 

Απλά έχουμε καλομάθει σε μεταγραφές τόσο πολύ που θα μας κακοφανεί να ανέβει ο Σιώπης πχ από τη δεύτερη ομάδα αντί να αποκτηθεί ο Φλαμινί που ακούγεται τώρα ας πούμε, θα μας κάτσει άσχημα αν προωθηθεί ο Καραγκούνης αντί να αποκτηθεί ένας παγκοσμίου κλάσης δεξιός οπισθοφύλακας.
«Με 4-5 βαρβάτες μεταγραφές αεροδρομίου και θα παίζουμε μπαλάρα!» θα πει πιθανότατα κάποιος λιγότερο ρεαλιστής από τον προηγούμενο. Ας μη ξεχνάμε πως αυτές οι 4-5 μεταγραφές αεροδρομίου δεν μπορούν να υλοποιηθούν είτε επειδή: 1)φοβούνται την κρίση στην Ελλάδα, 2)Θα έρθουν στην Ελλάδα για να πάρουν σύνταξη, 3)είμαστε οικονομικά υγιέστατοι αλλά δεν πρέπει να προκαλούμε σε τέτοιες εποχές. 

Δικαιολογίες του…αέρα από διοικητικά στελέχη της ομάδας μας αλλά τι να κάνεις; Έτσι είναι η ζωή. Η αλήθεια είναι πάντως πως κανείς μας δε θα ήθελε πραγματικά 4-5 μεταγραφές αεροδρομίου, για τον απλούστατο λόγο πως 2-3 τουλάχιστον από αυτές δε θα έπιαναν, τουλάχιστον όχι τα αναμενόμενα. Παραδείγματα; Άπειρα. Ριέρα, Μακούν, Ουρτάδο, Ντάτολο και πολλοί άλλοι που θα τελειώσουν το ιντερνετικό μελάνι μου για να χωρέσουν.
 
Η αλήθεια αδέρφια μου, και η σωστή κατ’ εμέ λύση βρίσκεται κάπου στη μέση. Τι εννοώ; Φυσικά και θα πρέπει να γίνουν μεταγραφές σε θέσεις που ο Ολυμπιακός πονάει πραγματικά, όπως για παράδειγμα ο οργανωτής-χαφ ή αλλιώς ο αντι-Ιμπαγάσα, και ο ακραίος χαφ-εξτρέμ που θα είναι ταχύς και με σταθερά καλή απόδοση ή αλλιώς, ο αντι-Μιραλλάς. Τώρα θα μου πείτε είναι δύσκολο να αποκτηθούν τέτοιου στυλ παίκτες. Και σας απαντάω εγώ ο ρομαντικός, πως ο πρώτος εκ των προαναφερθέντων αποκτήθηκε ελεύθερος ενώ ο δεύτερος δανεικός με οψιόν αγοράς, υποτριπλάσια του ποσού της μεταπώλησής του. 

Που καταλήγω; Το καλό σκάουτινγκ κάνει θαύματα, και χωρίς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει προοπτική να ανέβουμε επίπεδο, είτε μας αρέσει είτε όχι. Όσο για τους μικρότερους σε ηλικία παίκτες; Φυσικά και θα πρέπει να προωθηθούν. Όχι όμως να προωθηθούν αντί της υλοποίησης των μεταγραφών. Αντιθέτως, οι παικταράδες-μάγοι-αρτίστες-εξολοθρευτές-σκυλιά-κτλπ που ήρθαν πέρυσι το καλοκαίρι θα πρέπει να πάρουν πόδι και να δώσουν τη θέση τους στο νέο αίμα σιγά σιγά. Ο Ολυμπιακός μέτριους παίκτες μπορεί να βρει και εντός συνόρων, στο εξωτερικό θα έπρεπε να κοιτάμε μόνο για το κάτι παραπάνω. Πόσο καλύτερος είναι ο Κοντρέρας του Σιόβα/Παπάζογλου ή ο Μάσαντο του Τάττου; Για να μην αναφέρω το θέμα Τζιμπούρ-Μήτρογλου…Εκτός αν είμαι ο μόνος που βλέπει πως τα το 80% των γκολ του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος είναι πάνω στη γραμμή του τέρματος.

Saint Jimmy 7