Μόνο χειροκρότημα γι' αυτή την ομάδα !!!

Κατέβαλε υπερπροσπάθεια, αλλά δεν τα κατάφερε. Σημασία έχει όμως ότι ο μπασκετικός Ολυμπιακός καθιερώθηκε στην συνείδηση των φιλάθλων του, των οπαδών του και ολόκληρης της μπασκετικής Ευρώπης ως η μαχητική, η απρόβλεπτη, η δεμένη σαν οικογένεια ομάδα, η ομάδα που κόντρα σε όλα τα προγνωστικά την τελευταία διετία, ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί της Ευρώπης, κατακτώντας ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ (2012-2013) την Ευρωλίγκα. Φέτος, έφτασε ξανά πολύ κοντά στο να παίξει στο Final4, αλλά ηττήθηκε με 3-2 στην σειρά από την Ρεάλ Μαδρίτης (με μειονέκτημα έδρας φυσικά). Η περηφάνεια πάντως μένει για αυτά τα υπέροχα χρόνια και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι το εξής: ΜΟΝΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ για αυτήν την ομάδα.

Στην Μαδρίτη δεν βγήκε το παιχνίδι όπως το ήθελε ο Ολυμπιακός. Παραπάνω αναλύσεις δεν γνωρίζω να κάνω, απλά το άρθρο αυτό είναι μια προσέγγιση καθαρά από την κερκίδα. Τις αναλύσεις τις αφήνω για τους ειδικούς. Δεν πειράζει που δεν θα δούμε τον Ολυμπιακό σε αυτό το final4. Δεν ξεγράφονται οι στιγμές περηφάνειας, οι συγκινήσεις που προσέφερε ο μπασκετικός Ολυμπιακός σε Πόλη (2012) και Λονδίνο (2013), τα μαθήματα ζωής που έδωσε. Μαθήματα όπως να ξεπερνάς τον εαυτό σου, να πηγαίνεις κόντρα στην λογική, να γκρεμίζεις ανυπέρβλητα εμπόδια, να μάχεσαι με αυταπάρνηση και άγνοια κινδύνου και να μην εγκαταλείπεις, να τιμάς την φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο. Μόνο χειροκρότημα σε αυτήν την ομάδα για τα όσα προσέφερε. Μια ομάδα με όλη την σημασία της λέξης, με προϋπολογισμό πολύ μικρότερο κατάφερε να κατακτήσει δύο συνεχόμενες φορές την ευρωπαϊκή κούπα κόντρα σε ομάδες που είχαν ρίξει πακτωλό χρημάτων για να έχουν ρόστερ γεμάτο από ακριβά συμβόλαια. Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που έδεσε σαν σύνολο, πλαισιώνοντας τους έμπειρους παίκτες με νέους που εξελίχτηκαν (Σλούκας, Μάντζαρης, Παπανικολάου ενώ φέτος υπάρχουν και καινούργιοι νέοι όπως Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Καββαδάς, Χριστοδούλου) και με άλλους φθηνούς ξένους. Ειδικά η δουλειά με τους νέους παίκτες δείχνει την θέληση για χτίσιμο ομάδας σε βάθος χρόνου, την εμπιστοσύνη στην νεά γενιά όπως είχαμε γράψει στα πρώτα άρθρα αυτής της στήλης. Ελπίζουμε σύντομα να ανακάμψει ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα και να συνεχίζει να γράφει ιστορία.

Τώρα απομένουν τα πλέι-οφς και οι τελικοί της Α1. Στόχος η κατάκτηση της Α1. Πάντως, οφείλουμε για τα όσα μας έχει χαρίσει ο μπασκετικός Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, να δώσουμε το πιο θερμό ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ, να δίνουμε πάντα ΣΤΗΡΙΞΗ και να πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους όσους συντέλεσαν στο χτίσιμο του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ, στην πορεία του προς την ΚΟΡΥΦΗ. Στους παίκτες από το 2011 μέχρι σήμερα, στους προπονητές Ντούσαν Ίβκοβιτς και Γιώργο Μπαρτζώκα, σε όλο το επιτελείο και φυσικά στους πρωτομάστορες της αναγέννησης του μπασκετικού Ολυμπιακού, τους αδερφούς Αγγελόπουλους.

ΥΓ: Καλό ταξίδι στον Τίτο Βιλανόβα. Ο επί χρόνια βοηθός του Πεπ Γκουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα και για λίγο διάστημα προπονητής της καταλανικής ομάδας, έχασε την μάχη που έδινε πάνω από ένα χρόνο με την επάρατο νόσο σε ηλικία μόλις 45 ετών. Κουράγιο στους δικούς του ανθρώπους. Δυστυχώς, η νόσος-μάστιγα εξακολουθεί να θερίζει κόσμο.
ΥΓ2: Για τον Μπορούση ένα πράγμα. Έφαγε ψωμάκι από τον Ολυμπιακό και δεν το εκτίμησε, φεύγοντας με τον άσχημο τρόπο που έφυγε, ενώ σε κάποια από τα παιχνίδια της σειράς με την Ρεάλ, προκαλούσε εκτός από δηλώσεις και εντός παρκέ. Όχι μόνο έχασε την ιστορική ευκαιρία να αποτελέσει σημαία του Ολυμπιακού αλλά κατάφερε να τον αντιπαθήσουν και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του.

ΑΝΤΙ-ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ