ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ

Γράφει ο ΑΝΤΙ-ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ...

Τα σπασμένα ενός ολόκληρου συλλόγου σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τα πληρώνει ο προπονητής οποιαδήποτε στιγμή της αγωνιστικής περιόδου. Ο Μίτσελ δυστυχώς δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα. Παρελθόν αποτελεί ο Ισπανός από την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, μια εγκληματική κίνηση την παρούσα στιγμή όταν η ομάδα είναι εντός 3 στόχων (πρωτάθλημα, κύπελλο, Γιουρόπα Λιγκ). Δεν αλλάζεις προπονητή την δεδομένη στιγμή. Τελικά έκαναν ξανά την εμφάνισή τους οπισθοδρομικές νοοτροπίες προηγούμενων δεκαετιών. Το παράδοξο στην υπόθεση είναι πως ενώ ο Ολυμπιακός χρειάζεται παίκτες σε θέσεις που έχει πρόβλημα (άλλωστε και ο Μίτσελ ζήτησε μεταγραφές, π,χ κεντρικός αμυντικός μέχρι 28 Δεκέμβρη αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω), πήγε ...και άλλαξε προπονητή. Πράγμα αδιανόητο.

 Ας εξηγήσουμε λοιπόν πως οδηγηθήκαμε στην απόλυση Μίτσελ. Το καλοκαίρι είχαμε πει πως αποψιλώθηκε ο κορμός της ομάδας κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή με την πώληση παικτών κυρίως του Μανωλά και τον ερχομό νέων παικτών ενώ ήδη είχε αρχίσει το πρωτάθλημα. Θα ήταν δύσκολο έως ανέφικτο να δέσει η ομάδα κατευθείαν ενώ υπήρχαν τρανταχτές ελλείψεις, με σημαντικότερη την ταχύτητα στην άμυνα και την παρουσία ενός επιθετικού κλάσης στην επίθεση.

Στην Ευρώπη, ο Ολυμπιακός πέτυχε τον ρεαλιστικό στόχο του, παίρνοντας την πρόκριση στο Γιουρόπα Λιγκ ως 3ος στον όμιλο, έχοντας καταφέρει να πετύχει τεράστιες νίκες κόντρα σε Ατλέτικο Μαδρίτης και Γιουβέντους. Στην Ελλάδα τα πράγματα ήταν διαφορετικά, κάτι που οφείλεται και σε θέμα νοοτροπίας ορισμένων παικτών. Κακές εμφανίσεις, κακό κλίμα στα αποδυτήρια, αδιαφορία ορισμένων παικτών, έφεραν τον Ολυμπιακό στην 2η θέση. Φυσικά και ο Μίτσελ φέρει μερίδιο ευθύνης αλλά ελάχιστο καθώς το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει η διοίκηση για τον τραγικό σχεδιασμό του καλοκαιριού. Λες και ο επόμενος προπονητής θα μεταμορφώσει τον Ντοσσεβί σε Γκαλέτι.

"Ας έπαιζε περισσότερο επιθετικά ο Μίτσελ" βλέπω να γράφεται από κάποιους. Όταν η άμυνα μπάζει από παντού, προτεραιότητα του εκάστοτε προπονητή είναι η άμυνα. Αν πάει να παίξει άκρως επιθετικά (όπως έκανε στο Μάλμε), τότε θα έχουμε την λογική να βάλουμε περισσότερα απ' όσα θα φάμε. Και δεν θα μπαίνουν πάντα περισσότερα γκολ. Αναγκαστικά ο Μίτσελ έπαιζε αυτό το κατά κάποιο τρόπο σύστημα, ειδικά στην Ευρώπη για να διαφυλάξει τα μετόπισθεν. Στην Ελλάδα, είχαμε δυστυχώς το φαινόμενο ορισμένων παικτών να διαλέγουν παιχνίδια και κάποιων άλλων να μην συμφωνούν με τις επιλογές του Μίτσελ. Όσο για τους αυτοματισμούς, δεν θα πει ο προπονητής στον χ, ψ παίκτη να δώσει πάσα ή να σεντράρει, δεν τους έχει συνδεδεμένους σε τηλεχειριστήριο.

Μπορούμε επίσης να χαρακτηρίσουμε την απόλυση του Μίτσελ ως φάγωμα εκ των έσω. Σε αυτό συνέβαλαν και τα ΜΜΕ. Ήδη από τους πρώτους του μήνες στον Ολυμπιακό είχε γίνει στόχος από ορισμένους "προπονητοθάφτες" ή "δημοσιοτσάτσους", όπου φρόντιζαν να τον "θάβουν" σε κάθε ευκαιρία που τους δίνονταν, είτε είχαμε πρωτάθλημα είτε Ευρώπη. Οποιαδήποτε προσπάθεια υπονόμευσης προπονητή της ομάδας από φιλικά προσκείμενα ΜΜΕ ισοδυναμεί με φάγωμα. Το σίγουρο είναι ένα: υπονομεύτηκε και έφυγε ανέντιμα ο Ισπανός σε λάθος στιγμή, πληρώνοντας και τις "αμαρτίες" άλλων. Επαναλαμβάνω πως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης βαραίνει την διοίκηση, με τον Μίτσελ να είναι από τους τελευταίους τροχούς της αμάξης.

Με λίγα λόγια φέτος ο μέχρι πρότινος προπονητής του Ολυμπιακού κλήθηκε με άχυρα να φτιάξει ουρανοξύστη. Κατάφερε με αυτό το ελλιπές ρόστερ, με την αργή άμυνα, να πάει στο Γιουρόπα κι έστω δεύτερος στο πρωτάθλημα, να είναι εντός στόχων. Υπονομεύτηκε επίσης όταν ζήτησε κάποιες προσωπικές του εισηγήσεις για παίκτες και δεν εισακούστηκε από τους ιθύνοντες, αντιθέτως αναγκάστηκε να υποστεί επιλογές άλλων.

Η απομάκρυνση του Μίτσελ την παρούσα στιγμή αποτελεί ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ. Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν και χρειάζεται ενίσχυση σε παίκτες όχι αλλαγή προπονητή. Ήρθε σαν ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης την δεκαετία του '80 και φεύγει σαν φίλος, όντας ο προπονητής που ενίσχυσε την ευρωπαϊκή εικόνα του Ολυμπιακού με θριαμβευτικές νίκες, συνεχίζοντας το έργο του Βαλβέρδε. Δυστυχώς, είχε την μοίρα του Ζαρντίμ, διότι έφυγε με άσχημο, ύπουλο και ανέντιμο τρόπο, μεσούσης της περιόδου και με τις "ευλογίες" από προπονητοφάγους δημοσιογράφους. Οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε όμως ότι έφερε στην ομάδα του Πειραιά έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην ιστορία του Ολυμπιακού, τον συμπατριώτη του Ρομπέρτο Χιμένεθ, αν και δανεικό τον Τζόελ Κάμπελ, ανέδειξε παίκτες όπως ο Μανωλάς, ο Μήτρογλου, ο Σάμαρης, ο Σιόβας, ο Κάμπελ κλπ. Του ευχόμαστε καλή συνέχεια στην καριέρα του.

ΥΓ: Διάδοχος του Ισπανού ο Πορτογάλος προπονητής Βίτορ Περέιρα. Αναλαμβάνει σε δύσκολη στιγμή, είναι νωρίς να κριθεί τώρα, όμως πρέπει και θα στηριχθεί όσο δεν πάει.